Oysa Devrim | Ahmet Yılmaz Tuncer
Başakların devrildiği gündü
Bir eylüldü
Belki bir mart
Başakların devrildiği gündü
Gökyüzüne yükseliyordu
Birer birer canlar
Dayanamadı başaklar
Başakların devrildiği gündü
Ellerindeki kan bulaşıyordu
Çapsız bedenlerine
Bir ana ağlıyordu Hakkâri’de
Başakların devrildiği gündü
Yeniden yazılıyordu zaman
Bir eksik bir fazla
Toprağın kokusuna karışan
Zamanın esareti yokluğuydu
Başakların devrildiği gündü
Toprak yaparak analığını
Alıyordu bağrına üstüne konulanları
Bir tohumdan binlerce veren topaktı
Verecekti yine zamanı
Geldiğinde binlercesini
Başakların devrildiği gündü
Bilmiyorlardı devrimi
Bilmiyorlardı devrimciyi
Koyarak toprağa sanki
Kurtulduk sanıyorlardı
Başakların devrildiği gündü
Bir ana ağlıyordu Hakkâri’de
Bilmiyorlardı o ananın acısını
Gazete sütunlarında gülüyorlardı
Bir manşetten bir manşete
Oysa devrim geliyordu…