Küflü Bir Zincir Yüreğimde Hayat | Selahattin Yetgin

‘Özgürlük medeniyetin insana bir armağanı değildir. Hiç medeniyet yokken insanoğlu çok daha özgürdü’.  /Kızılderili Atasözü/

 

Büyümek istedikçe birbirimize çocuklaşmışız

Ne çok azalmışız gönülde yoktan bahanelerle

Bir selama, bir kelama hiç mi vakit kalmamış!

Küçülüp azalmışız biz kendi derinliklerimizde

Hızla tüketiyoruz kıymet biçilemez günleri

Deviriyoruz ardına, bize sunulan değerleri

Unuttuk kardeşliği, unuttuk sevgi kıblesini

Derin bir girdap yaşamak, sevdik zincirleri

Eski bir hikâyenin vakur sayfasıymış hayat

Söküldü güvercin yuvaları, azaldı serçeler

Kartallar uçmuyor artık bakir dağlarımızda

Değişti devran, hangi kırlar bizleri kucaklar!

Alıp başımı gideyim desem, kurşunlara gelirim

Ufkumda kızıl bir öfke, kimden yönümü sorayım

Eşkıyalar kesmiş yolları, kime derdimi anlatayım!

Heybemde kanlı bir bayrak, hangi taşa oturayım!

İtler beslenmiş dağlarda, devrilmiş sahte masalar

Gözümdeki yaşlar katran, anaların dilinde ağıtlar

Acıları dikiyor terziler, nasırlı yüreklerinde saf isyan

Bu öfke harmanı da savrulur, kaçar sürüler saraydan

Kırdılar aşkın kavanozunu, vuruldu yüreğinden arılar

Asmalarda koruk acı, kaygılarımızı dağlardan aşırdılar

Gökyüzü şaşkın düşünüşlerde, nefreti ovalara saçtılar

Küflü bir zincir yüreğimde hayat, umudu puşta sattılar

Selahattin YETGİN

…