Koyu Üşümeler Adlı Kitabından | Takki Akkuş

Gülay Altınsoy’un “…Ondan Sonra…” adlı kitabını okurken;

Edebiyatla uğraşmak, yeni bir dünya tasarlamak için, yolu dikenli bir yolculuğu göze almaktır.

Yazar, çok yönlü uğraşı olan bir insandır. Salt roman, öykü ve şiir mi? Elbette ki edebiyatın her alanı çok önemlidir. Söyleşinin de yeri yadırganamaz.

Yazar aynı zamanda; Yaşamın her alanında insanlık için söyleyebilecekleri olan, bunun için de gelecekte yaşadığı çağa tanıklık eden insandır.

Gülay Altınsoy, “…ONDAN SONRA…“ yapıtıyla yeni bir yaşam biçimiyle karşılaştırıyor bizi. Bir yerde haklının yaşamını, sevincini, değer yargılarını, insana insanca değer vermenin yanında, sevginin kutsallığını ve okumanın önemini tüm çıplaklığıyla gözler önüne seriyor.

Sahi kaç insan geriye dönüp kendi yaşamını sorgulamıştır. Hatırlama, yani belleğimizde depoladığımız bilgileri geri çağırma, bu sorunsala daldığımızda ki bu düşünce dünyamızın temelini oluşturur. Ancak belleğimizde depoladığımız binlerce anı, zaman içinde bazı değişikliklere uğrayabilir, koruyucu egomuz, üzücü anıları unutmamızı veya onları daha az üzücü bir halde hatırlamamızı sağlayabilir. Toplumların tarihinde yaşanmış bazı olayları belgelemek, toplum belleğinde ortaya çıkan bu kayıpların ortadan kaldırılması açısından büyük önem taşır.

Bir dönemin; hatta bir kuşağın yaşamını, doğallığını, akışını, sevgisini sayısız anıları içinde; Bize iki dönem arasındaki farklılıkları o kadar doğal anlatıyor ki, her bölümü, bir iki roman okumuş gibi keyif veriyor insana.

Gülay Altınsoy’un;“…ONDAN SONRA…“ romanını büyük keyifle okudum. Anlatımı anıları ve anları yerli yerinde; İnsan onurunun yüceliğini gözümüze sokar gibi, zaman zaman sevginin en yüce doruğuna sizi savururken, zaman zaman da acıların girdabında anaforlara kapılırsınız. İlişkiler ağını çok ince bir akort ayarı ile kulağınıza fısıldar adeta.

Altınsoy’un yapıtını okurken; Öne geçen adına sevinmeyi, geride kalmayı olgunlukla kabullenmeyi, yükseleni alkışlamayı, başarının elini sıkmayı ama esas; bütün bunları canı gönülden yapabilmeyi algılatıyor okuruna.

Duygudaşlık ve kişisel gelişimi bakımından; “…ONDAN SONRA…” adlı yapıtı okurken Derin’le birlikte, bir ailedeki zorlukları katkıya dönüştürüp, kişiliğini olumlu yönde geliştiren; kaderi kabullenmesine karşın, kötü kaderi değiştirme mücadelesini görüyorum. Bıkmadan kötüyü iyiye, başarısızlığı başarıya çevirerek, yaşam sürecinde en az kayıpla yere sağlam basan bu yapıta kişisel gelişim romanı diyorum.

Defne, onca haksızlığa karşın iş yaşamında arkadaşı arasındaki dengeyi ve uyumu sağlamaya çalışan bir yaşam kesitini; yaşamı sorgulayarak bir başına sessiz ve derinden gelen hislerinin doğrultusundaki yaşam mücadelesini, araştıran ve sorgulayan, acılarını, sevinçlerini birleştirip arkadaşlarıyla paylaşarak, sevgiye dönüştürüyor. Bu yaşam serüveni git gelinde bilenerek, ayakları yere sağlam basarak, dimdik ayakta durmayı başarıyor. Sanırım bu yapıtı okuyan her okuyucu kendi yaşamında kimi kesitleri görünce Altınsoy’u ayakta alkışlayacaklardır.

Meltem, rüzgârının esintisinde aşkını ve sevgisini o kadar gizemli anlatıyor ki gizin gizli dünyasında uyurgezer geziniyorsunuz adeta.

Altınsoy’un bu güzel anlatısında, kadın erkek arasındaki ince ayrıntılara, bir terapist gibi içten sunuş ve ayrıcalıklarına hayran kalmamak elde değil.

Akıcı bir anlatıda yaşamı masaya yatırmak önemli değildir ama masaya yatırılan yaşamın sanatsal ameliyatı önemlidir. 

Gülay Altınsoy; kurgusu, dili ve gözlemlerindeki derinlikle bu ameliyatı başarıyla sonlandırıyor.

Taki Akkuş