Hüzünlü Dizeler | Necdet Arslan

Hangi ezgiyi dinlediysem, senin içindi bu sevgi

Ne yazdıysam, ne okuduysam, ne öğrendiysem senin içindi

Uzaktan geliyorum, biliyorsun

Bütün çiçeği burnunda hazlara hasret, naçar kalıyorum

Ben aşkın şahikalarına vurgun, sen deli ediyorsun!

.

Yıldızlar geceye bulandığında

Ve ay, en hoyrat salınışlarla güne yaklaşırken

Sevdalarımda büyüyorsun!

.

Uzaklıkların hasretleriyle tutuşurken

Nöbetler geçmek bilmiyor…

Ve bir yok oluş serabıyla ansızın

Fındık kokusundan uzak, yosunsuz iskelelerden “Sus! “ diyor da kayboluyorsun…

.

Şimdi dolunaysız bir gecenin öteki ucundasın

Günah değil hayalinle yaşamak

Ellerini tutmak, göz göze gelmek

Ve zamanı durdurmak günah değil…

”Çık! ” diyorum sana, “Çık dumanlı yalnızlıklarından! ”

Sesim tenine değiyor, inadına ‘aşk’ derken ama

Mecalsiz kalıyorum işte, duymuyorsun!

.

Rüyalarımda sevgiler eşeleyen

Naif, ketum, masum bir çocuk soluğudur nefesim

Biraz öfkeli, biraz mağrur ve biraz mahcup

Sana uzanıyor, gözbebeklerine gözlerim

”Can suyum ol da gel hadi! ” diyorum

”Başağa durma vakti geleceğim.” diyorsun…

Nice harmanlar savruluyor yüreğimden..

Gelmiyorsun!