Günün Kitabı | Zaide | Nevriye Cüra Gir

Onun tek suçu yaşıtı olan bir genci sevmekti.

Kitapta, genç bir kızın emek verdiği ve çilelerini, kahırlarını göğüslediği ailesinden akıl almaz bir biçimde işkencelere varan derecede şiddet görmesi, gördüğü tüm kötü muamelelere karşın sevdasından ödün vermemesini anlatıyor.

Zaide, her fırsatta çocukluk aşkına kavuşma çabası gösteren bir genç kızın hikayesidir.

Kitabı, beklenmedik bir sonla biten, bu eşsiz romanı bir solukta okuyacaksınız.

Nevriye Cura Gir Kimdir?

Yazar, Düzce Çilimli ilçesinin şirin ve yemyeşil bir köyü olan Yeni Vakıf’ta doğdu.

Nevriye Cura Gir, üçü erkek iki kız kardeşin en küçüğüdür. İki bin yılında, Edirne Keşanlı Mesut’la evlendi ve Kocaeli Darıca’ya yerleşti. Ancak kentteki yaşamla, köyü ile irtibatı hiçbir zaman kesmedi. Halen de aktif bir şekilde çiftçilik hayatını sürdürmektedir. Yazar, aynı zamanda ilkokul mezunu olsa da ortaokul diplomasını dışarıdan sınavlara girerek aldı.

Nevriye Cura Gir, Zaide adlı kitabını yazarken öyle bilgisayar falan yoktu. İlk önce bir deftere yazdığı romanı taslağını, edit edilerek LİZ Yayınlarından çıktı!

Zaman içerisinde çok istese de ilkokul mezunu olmasından dolayı kitabı yayımlamaya cesaret edemiyordu. Sonraları 97 bin üyesi olan (O Bir Kadın United Woman) grubunda 2022 yılının 14 Şubat sevgililer gününe özel öykü yarışmasında, “Benim Hikâyem” adlı öyküsü ile ikinci olunca, ona cesaret vermiş oldu.  Bu cesaretle, 360 sayfalık eseri bir yıl boyunca azimle yazdı. Şimdi de siz değerli okurlarına aynı azimle sunuyor.

YAZARIN OKURLARINA BİR NOTU

Sayfa arkadaşlarıma, özel kitabımı okumak isteyen herkese eserimi imzalı göndereceğim.

Birinci hayalim kitabımı (Zaide) yazdım. Şimdi ikinci hayalim kitaptan elde edeceğim gelirle köyümüze kütüphane yaptırabilmek. Bu konuda da muvaffak olurum, İnşallah.

KİTAP TANITIM BÜLTENİ | LİZ YAYINLARI

“Ahmet’in cebindeki son taş cama vurunca uyanmıştı Zaide. Kalbi yerinden fırlayacak gibi heyecanla atıyordu. Hızlıca yatağından kalkacaktı ki bir an duraksadı.“Tahta zemin ses yapar da uyanan olur.” diye usulca kalktı, pencerenin perdesini açtı, yüzünü avuçlarının içine alarak alnını cama dayadı. Gözleri bir müddet sonra karanlığa alıştı.

Karanlığın içinde onu fark etmişti: “Aşağıya gel” anlamında el işareti yapan Ahmet’i görünce hem sevindi hem de korktu. Kalp atışları daha da çok hızlandı. Ahmet tekrar “gel” işareti yapınca Zaide usulca pencereyi kaldırarak açtı ve fısıldayarak: “Tamam” dedi. Yine usulca pencereyi kapattı ve bir balerin gibi parmak uçlarına basarak aralık kapıdan çıktı…

Zaide, kalabalık bir ailenin içinde yalnızlığın büyüttüğü ve belki de içimizdeki gurbette kalmış, unutulmuş bir köylü kızı…

Zaman zaman gülerek, zaman zaman ağlayarak ve elinizden bırakmadan bir solukta okuyacaksınız, Anadolu kızlarının kaderleri gibi Zaide’nin de hikâyesini..”

…