Gölge | Aziz Kemal Hızıroğlu

Gece yarısı geldiler göründüğün çiçeğe

kökünden asıldılar olmadı kestiler,

ağaçlar otlar şaşkın

“O,, var içinde dedim

dinlemediler.

Hepsi güzellik düşmanı.

Öldürme emri vardı ellerinde katildiler

barındığın bahçeye

baştan sona

infaz kazdılar

altüst ettiler

yoruldukça özgürleşti zift.

Hepsi zincirini kopardı.

Kan yağmaya başladı gözlerimden

onlar ıslanmadılar

alı sevmiyordu kara

kırık dikenlere takılmış kolun kaldı öylece

leylâk parçası.

Hepsi gördü uzattı bıçağını.

Duvara sıçradı gölgen

lilâ ve uykulu irinli ter ve

küfür boşaltıldı toprağa

sabah oldu yoruldu kara

tamam dedi

Öldü çiçek.

Hepsi çekildi

Gölgen uyandı…

Aziz Kemal Hızıroğlu