Ezcümle | Yelda Karataş

Açıp yaranızı gösteriyorsunuz hesapsız yaralı birine
gözyaşı,gözyaşlarınızın tuzuna dokunuyor kirpiği ile
o kirpiğin ucundaki insan,sizi anlatıyor kendini söylerken size
insanı bunun için seviyorum işte;”sonrası kalır”
…………..Yelda Karataş……..

Ezcümle; söz eylemdir. Ruh eylemde yansır.
İnsanın eylemi neyse kelamı da odur ruhu da…
Eylem seçimlerin sonucudur. Çaresizlik de içerir, çaresizliğe başkaldırıyı da..

O nedenle eğrilik doğruluk falan gönlümü bulandırır benim .

Ben yalın, açık sözlüyüm. Ezcümle insanları korkutacak kadar pervasızım.

Öpmek istersem öperim. Ve bütün sorumluluğumla koklarım bir öpüşü…
Ruhum da bedenim de o andadır.

Utanma da bilmem ben… Ar duygum çok değerlidir. Kolay kolay teslim etmem…

Ölüme yakın durduğumuz günler bu zamanlar. Aynı evde kavga edip sıkıntıdan birbirinizi tüketeceğinize, sevişin, öpüşün koklaşın…. her anın tadını çıkarın. ‘Şiirin balını akıtın’… Birlikte türkü çığırın.

Kapının önünde bir dış kedim var. Bugün yarın doğuracak. Muhteşem bir ilişkimiz var!
Her gece kapıya bir fare getiriyor hediye…

Sık sık denizi koklamak için sahile iniyorum, dalgalarla konuşuyoruz, erkenci papatyalarla da.

Bu bahar yine arsız arsız açtı katır tırnakları…
Nasıl kokuyorlar bilemezsiniz.

İki yıl önce ektiğim karadut ağacı yine çiçeklendi…
Patlıcan çiçekleriyle salata yaptım… Tadı bir güzel ki… siz de yapın.

Taze keçi burnu unundan kek yaptım. Yumurta ve süt günlük.

Utanmayın yaşayın. Koklaşın… Sevgilinize mektup yazın. Aşk önerin….

Çok kitap okuyorum… Çok yazıyor dostlarla çoook konuşuyorum.

O berbat kadın programlarını izlemiyorum…
Eylemim düşüncemin karşılığı…
Çaresiz miyim ? Evet..

Çarem var mı? Var….

Öyle işte…