Bir Zamanlar | Mehmet Mevlüt Bulanık

Güneşin yakasındaki taştan evler geliyor aklıma
yüzünde anlam aradığım günlerin gölgesi kalan
yeldeğirmeni düşler
ve çılğın bir gencin sevişken yüzü

aklımda
köpük dişler
ay izi ve ruj
gül dalına oturan mayıs
ilkyaz serinliğini soluyan duvarlar
bu tuvali ben hep mavi boyadım

şimdi dudakların geliyor aklıma
beni büyüleyen
uçurum ve deniz tutkularım vardı
doruğumda kuşlu günler
kentler.

yüreğimi yormaktan geliyorum her akşam
gece gittikçe daha gece.
karanlığa batmış
evrimi koyulaştıran

gözlerimin bantlandığı uzantı geliyor aklıma
geçtim o yılların içinden
içime gölgeler bırakan zamandan
karda geçtim
baharda geçtim
başakta geçtim
yanagından makaslar aldığım

akdeniz güneşinde
zeytin gölgesinde bir tanrıça
dağdı yürek

renkleriyle eylül
gerçeğin soylu yüzü
o çınar konuşmalı
uzun konuşmalı.
limana gök batmış
belki bu yüzden suya bağlı filikam.

yakamda karanfil.
10.04.2020