Eylül | Gülçin Yağmur Akbulut
Sana
sesleniyorum sonbahar
hani yağmurların yağdığı
yaprakların solduğu
sarı hazan bahçesinde
demli bir kış masalı başlar içimde
Şafak tanrıçası Aurora
afsunlar dolaşıyor dumanlı başımda
yalnızlık doruk doruk yükselince
güz bakışlı tepelere
sisli bir ağırlık çökü verdi gözlerime
Zülal zülal esince rüzgâr
şafaksız akşamlarıma
ayak sesleri çınlıyor geçmiş zamanın
düşlerimin kuytusunda
Kalkınca şaha kızıl saçlı bulutlar
gökyüzünün dipsiz
selenleri uğulduyor
uzun koşulu kurşun vadilerinde
Kımıltılı serinliği akıyor damarlarıma
kanadı kırık göçmen kuşların
asi çığlıklar abanırken
denizdeki yakamozlara
dalgalandığım denizi
izliyorum usulca
Ömrümün son demleri gibisin
acı bir tebessüm kondu yanaklarıma
güneş tanrıçası karma
alma yağmurlarımı benden
üşümek istiyorum
eylülde…