Yuvasız Kumru | Gökhan Gurbetoğlu
Dudağımda yıldızlardan çalınmış
yalnızlıklar
uykusunu kaybetmiş zakkum çiçeği
uzun ince yolları yumak yumak ören kedi
balığa hasret oltasıyla balıkçı
biliyorsunuz biliyorsunuz
herkes ama herkes düşecek
kimsesizliğin koynunda büyüyen adaya.
Uyandığımızda başlıyor ya gün
acımasız bir kaosun köprüleriyle örülmüş kavuşmalar
açık pencere kapalı kapı yorgun düş
bahçedeki begonvil ne kadar da büyüdü
pembesini sundu adını koymadığı günlere
dün ne çabuk geçti söyle ey şair
yarın dünden uzun olacak mı?
Dalganın köpüğünde titreyen balık
çiy damlasından beslenen ot
toprağı ne çok seversin koca çınar
sesi güzel karga sabahlar senindir
hadi ötelim hadi ötelim hadi hadi hadi
begonvil hala pembe
deniz ve gök hala mavi
ağıtlarla büyüyor çocuklar
yarına az kaldı dün bitti çoktan
ölümü hediye ettik çocuklara.
Bir kumru yuvasız kaldı.
Gökhan Gurbetoğlu