Dondu Gardaşım | Rüstem Şahin
Toz duman içinde koskoca şehir
Öldürür yaşatmaz beni bu kahır
Baktıkça gözlerim oluyor nehir
On şehir virana döndü gardaşım.
Bir gece yarısı âniden vurdu
Bu nasıl bir dehşet nefesler durdu
Yıkıldı garibin ocağı yurdu
Tütmez ocakları söndü gardaşım.
Göklere yükselmiş kara bulutlar
Ne hayâller kalmış ne de umutlar
Mezarlığa dönmüş o lüks konutlar
Mahşeri yaşatan gündü gardaşım.
Sıcacık evleri mezarı oldu
Enkazın altında gül benzi soldu
Dayanmaz yüreğim gözlerim doldu
Bu gece kanımız dondu gardaşım.
Yuvasız kuşlardan kalmadı farkı
Üstüne yıkıldı bak evi barkı
Enkazın altında ölmek tek korku
Ocaklara baykuş kondu gardaşım.
Enkazın altında geçmiyor zaman
Kar boran fırtına vermiyor aman
Bir yardım gelir mi! kurtuluş güman
Yürekler acıya kandı gardaşım.
Sokaklarda kaldı hep çoluk çocuk
Ne üst başı kalmış ne de bir gocuk
Ayakları donmuş kalper sıcacık
Yürekler kavrulup yandı gardaşım.
“Elbistan’a kar yağdı İstanbul’da donduk biz.
Yüreğimiz donarken cayır cayır yandık biz.”
Rabbim böyle bir acıyı bu millete bir daha yaşatmasın.
ŞİİR: DONDU GARDAŞIM
ŞAİR: TC KÜLTÜR BAKANLIĞI HALK ŞAİRİ RÜSTEM ŞAHİN (ZA’ÎFÎ)
KİTAP: GÖNÜLDEN DİLE
KİTAP: GEL SEVDİĞİM
YORUM: İSMET ÖZÜN
06 ŞUBAT 2023 İSTANBUL