Arif Öğretmenin Ardındaki Eserleri | Hatice Altunay

Öğrencilerini baş tacı eden eğitim aşığı Arif Hekimoğlu’nu yüz yüze tanımam kısmet olmadı çünkü ben emekliliğime ramak kala meslek lisesine gelmiştim. İngilizce öğretmeni çalışkan ve idealist öğrencim Aysun Hekimoğlu ile birlikte idealist öğretmenliğimizi perçinliyorduk. Dedesininöğretmenliğini hep dillendirmişti örnek bir öğretmendi, birrehberdi Marmaris’e. Köy Enstitülü öğretmen oluşu yüce bir değerdi.

          Aysun Hekimoğlu ile Cumhuriyet Bayramı ve On Kasım, On sekiz Mart programlarını birlikte yapardık.29 Ekim Cumhuriyet Bayramı törenlerinde Arif Hekimoğlu’nun Cumhuriyet şiirini okurduk.

Benim meslek lisesine geldiğim dönemde onun rahatsızlıkları artmıştı yaşlılığa bağlı olarak.

Öğretmenlik her yerde sürerdi. Arif Hekimoğlu’nun öğrencileri yalnızca Marmaris’te değildi yurdun dört bir tarafına dağılmıştı.

Arif Hekimoğlu yaşlılıkla birlikte hastalığı artmıştı. Kabına sığmayan bir öğretmen kabuğuna çekilerek yaşıyordu. Çağımızın en belirgin rahatsızlıklarından birine yakalanmıştı. Can Yücel’in bir şiirindeki gibi ilerleyen zamanda çekirdeğe dönüyordu insan. Çocuk saflığında kalıveriyordu. Ne çok yüreklere dokunmuştu. Yüzlerce yüreklere merhem olmuştu da kendi rahatsızlığına derman bulunamıyordu. Ruhsal rahatsızlıklar ve unutkanlıklar ve sonrası ilerleyen süreç…

 Aysun Hekimoğlu dedesini mutlu etmek için onun eserlerini gün ışığına çıkardı. Marmaris Şarkı sözlerini yazmıştı. Yıllarca uğraşmıştı müzik öğretmenleriyle, ilgili yerel makamlarla görüşmüştü Arif öğretmen nedense onu anlayan. Dinleyen olmamıştı. Arif öğretmen inceden inceden kırılmıştı bunca emeklerini görmezden gelenlere.

    Emekli öğretmen Osman Hekimoğlu “ İnsanlar babamın müziğe düşkünlüğünü biliyordu. Kendi yazıp söylediği Marmaris Şarkısını da yakın çevresi biliyordu çünkü uduyla çalıp söylediğini biliyorum.

 Emektar öğretmen Arif Hekimoğlu ‘nun yazıp söylediği Marmaris Şarkısı için” Marmaris’e bir armağan olsun. ”diye büyük bir heyecan içinde bestelemişti. Destek beklediği makamlar dilsiz duvar olmuştu.

      Torunu Aysun son zamanlarında sözlerini yazdığı Marmaris Şarkısını dinletmişti ona. Gözleri dolmuştu dedesinin. Yetmiş beşinci yıl meslek lisesi müzik öğretmenimiz Barış Fırındüzü’nün emekleri ile muhteşem bir şarkı olarak dillerimize yerleşmişti. Sessiz dünyasına, kabuğuna süzülen Arif Hekimoğlu’nun bıraktığı eserler sonsuza kadar yaşayacaktı. Bir şarkı, bir şiir ve en değerli öğrencileri.

İnternette okuduğumuz gurur verici bilgiler döküldü  ekrana.Öğretmenin eserleri ölümsüz diye not düştü önüme.

Türkiye’nin gözde turizm merkezlerinden Marmaris için şarkı yazmıştı. O şarkı şimdi ölümsüzleşti. Eski ilköğretim müfettişlerinden Köy Enstitülü emekli öğretmen Arif Hekimoğlu’nun, 61 yıl önce yazdığı bestesine meslektaşları can verdi.

Doğasına, denizine, çamına, mehtabına aşık olduğu kentin şarkısını yazdı. Şimdi o şarkı meslektaşları tarafından ölümsüzleştirildi.

Eski ilköğretim müfettişlerinden Köy Enstitülü emekli öğretmen Arif Hekimoğlu, 61 yıl önce “Marmaris”i besteledi.

90 yaşında alizayımır hastası olan Hekimoğlu’nun, ender hatırladığı konuların başında da bu şarkı geliyor. Torunu İngilizce öğretmeni Aysun Hekimoğlu vefa örneğiyle kolları sıvadı. Müzik öğretmenlerinin ortaklaşa çabaları neticesinde de şarkı kayıt altına alındı.

Şarkıyı müzik öğretmeni Barış Fırındüzünotalandırdı. 9/8’lik şarkının turistik ilçenin tarihi serüvenini de aktardığını belirtti.

Hekimoğlu’nun emekli öğretmen oğlu Osman Hekimoğlu da babasının yıllar önce şarkıyı son haline getirmek istediğini ancak bir türlü hayata geçiremediğini söyledi.

    Marmaris Şarkısı dokuz sekizlik kıvrak bir müzikle dökülüverdi. Marmaris güzelliklerini yansıtan kliple…

  Güzel Marmaris

  Yeşil Marmaris

   Sevgili gönüllerde….diyerek sürüyordu.

 Türk Dili ve Edebiyatı öğretmeni olarak, Güncel Sanat Dergilerine öğrencilerimizin şiirlerini ve öykülerini göndermiştim. Güncel Sanat Dergisinin açtığı yarışmalarda ödül almışlıklarımız da vardı Benim meslek lisesine gelişimle birlikte onun Cumhuriyet şiiri Güncel Sanat Dergisinde yayınlanmıştı belki kırılgan yüreğine bir ışık dolmuştu şiiri.

   Arif öğretmenin bedeninin aramızdan ayrılışında gözlerim son görevlerini yapan öğrencilerindeydi. Cenaze namazından sonra ağır toplar alandan ayrılmışlardı. Kimseye bırakmadılar öğretmenlerine vefa borcunu ödediler. Son vedalaşmalarını yaptılar.

Öğrencim Aysun Hekimoğlu’nun en haylaz öğrencileri de oradaydı. Arif Hekimoğlu’nun üzerine son kürek toprakları attılar Mersin kokulu kaldı mezar.

Ölüm bir sınavdı aslında.

Öğretmen ve öğrencileri bir ölüm temasında hüzün temasında bütünleşmişlerdi.

 Arif öğretmenimizin ardından bir Cumhuriyet şiiri kaldı elimizde.

         CUMHURİYET BAYRAMI

Saldırgan uluslara etten bir kale olduk

Vatanın toprağını etle kanla yoğurduk

Başta büyük Atatürk kurdukCumhuriyet’i

Türk’ün büyük adını duymayana duyurduk

Bu bayram bu milletin alın teri demektir

Atatürk’ten gençliğe en büyük emanettir

Yer oynasa yerinden yıkılsa bütün cihan

Türkiye yönetimi yine Cumhuriyettir.

O gün bu gün cihanla biz barış içindeyiz

Köylü kentli elele biz yarış içindeyiz.

Durmak duraksamak yok hep ileri ileri

Uygarlık düzeyine biz varış içindeyiz.

Bu bayram bu milletin alın teri demektir

Atatürk’ten gençliğe en büyük emanettir.

Yer oynasa yerinden yıkılsa bütün cihan

Türkiye yönetimi yine Cumhuriyettir.

                                ARİF HEKİMOĞLU

Emekli İlköğretim müfettişi.

Ruhu huzurla uyusun. Arkasında bıraktığı eserleri sonsuza kadar yaşayacak.

Durağın hep ışık ve huzur olsun. Saygılarımızla.

 Hatice Altunay