Yozlaştı Tüm Sevgiler | Selahattin Yetgin
Kor erir iken özde, anlam ürperir
Sığmaz sokaklara insancıklar
Yivin içinde alev ile buz sevişir
Söner kibrit ucunda ansızın alev
Bileylendikçe derinlerinde gam
Açlığı artar insanoğlunun, fişlenir
Yetim kuzular meme arar tende
Aheste ömrümüzden günler devrilir
Her gece çocuklar ölür benim de içimde
Durağan sular çürür göz bebeklerimde
Derin uykularımdan uyandırır kar ve tipi
Geceler göğsümde hazin bir işkence
Dalar gider gözlerim eskimiş resimlere
Susar bugünüm ummanı yitik seherlere
Ağlar dünüm yitip gitmiş duçar senelere
Suskum horlanmış gündelik sevincim sanki
Bulut dolduruyorum çocuklar için ceplerime
Mavi bakışlı bir adamı özler olmuş ulusum
O dupduru bakışlarıyla izliyor olup bitenleri
Kaygulu günler devrilir iken birbiri ardına
Nicedir elem sağmakta iyi niyetli falcılar
Lokma boğazda irin, öldürmüyor ah acılar!
Han kapılarında pusu kurmuş puşt eşkıyalar
Fitnenin tekerini çeviriyor mesnetsiz ulemalar
Peşkeşin kumpasından nemalanıyor eşekler
Beyin göçü başladı, açılışlarda yalan fişekler
Bildiğini unuttu âdemoğlu, karaya vurdu gemiler
Aynı kuyudan su içiyoruz asırlardır, birleşmedi eller
Ağlamayı da unuttuk nicedir, yozlaştı tüm sevgiler…
…
Selahattin YETGİN
—–