Yerleşiklik, Göçerlik Eskizleri | Aziz Kemal Hızıroğlu

-I-

sen sevdiği şeyin içinde çalan

çaldığıyla süslenen beste

ben kum saatine vaha arayan

yırtık atkılı gezgin ülke

gir içime sevdiğim

gir de seyyar vaha kurgula

bu ülkeyi durdurmak yerine

içinde çala çala yaşa

-II-

senin yüzünden yerleşsem bu coğrafyaya

yeniden haritalar çizseler

yüreğimi nereye koyacaklar?

senin yüzünden salsam korkularımı

kuş ölümlerinde çiçekten mezar kazsalar

kanatlarımı kimlere takacaklar?

senin yüzünden ağaç kovuklarında

bir yaralı sincaba saklansam

bulsalar ne yapacaklar?

senin yüzünden güngörmemiş merhaba

güngörmüş zaferler kazansam

yenilgimi nasıl aklayacaklar?

senin yüzünden çekilip gitse akşam

güneş yüzlü aşk sabahları doğsa

küllerimi neyle toplayacaklar?

-IV-

uzak sevgili!

burgaçla biçimleniyor özlem

gözler durduğu yerde viran

bir gün bir resimde baksa bile

yakın sevgili!

alışkanlıkla besleniyor üç vakit

uzaklığa yaklaşmadan önce

kör karası giyiniyor

sırı kuma gizlemeye

-V-

birden yerleşiyorum

birden hiç katlanamadığım şeye:

aşksız coğrafyalar ansiklopedisi

ve yerleşik bir tahammüle

birden gidiyorum

birden gelen yabancılardan:

başlayınca bitmeyen yollar

ve kan içinde bir kapıdan

-VIII-

seninle düş oyunu oynadıkça

öyle hafifliyorum ki

yerçekimi utanıyor kendinden

-IX-

zorunludur herkes

önünde sonunda bir düşe gitmeye

zorunluyuz hepimiz

önünde sonunda bir düş olmaya

-X-

orası ve onun bütün halleri

yolculuk yanılsamaları

serap aslını bekliyor

ruhum sanki unutulacak

susuzluğu söndürecek yere gitmese

gitmiyor aslında öyle istiyor

-XI-

her gece ona gittiğini sanırmış

elinde ölü çiçekler

yüzü tutuklu

sevdikçe eksilttiği insanlardan

eski evlere küskünlük uçururmuş

kanatları veresiye

fincanlarında günah falları

gülün yarasına türkü okurmuş

mektupları terk

her defasında aynı unutkanlık

yüreği var sanırmış

göğsü yalnızlık…

Aziz Kemal Hızıroğlu

(*) Okyanus Eskiz’i Şeyler, Tümzamanlar Yay. Ocak 1998