Yarım kalmış bir öyküdür her kadın | Yılmaz Pirinççi

Birden çok hayat yaşarken bazen hiç yaşanmamış, bir hayatın kahramanı

Bir vurgun hikâyesi

Bir sevda türküsüdür her kadın.

Hayatını emanet eder

Ruhunu sürer pey akçesi yerine

Dolaplarda iki kez giyilmemiş elbiselerin ederine bakarda herkes

O ipek tenine ince ince yerleşen sonbaharı görmez kimseler.

Ahtapottur biraz

Canından yedire yedire sürdürür kendi dışında bir hayatı.

Bir yanı tanrı

Hiç biat edilmese de…

Hangi mevsime vursan açar

Hangi yatağa döksen akar pırıl pırıl bir ırmak gibi

Ve hep kendini yontar çakıl taşlarında.

İnadına güzeller kendini hüznün beyazında…

Hiç bitmeyen bir şiirdir kadın

Hiç bir kelimenin yetmediği…

Ne yazsan bir yanının eksik kaldığı bir sevmeler dünyası

Âlemin sırlarını içinde barındıran bir yıldız çekirdeği gibi

Kıyametler kopsa yinede kendini yeniden yaratan.

Manadır kadın.

Ne giydirsen yakışan…

Ana. Eş. Sevgili. Çocuk.

İnsanoğlunun başına gelmiş en büyük felaket

Kusursuzluğun abidesi

Dünyada secde edilecek tek varlık

Bu hayatın kaynağıdır kadın..

Yılmaz Pirinççi