Vatan | Cevdet Vutal

Dalımda tırpanım

Harmanda düvenim

Yabada yelim yoksa

Umutsuzsa yanımda helalim

Umutsuz bakıyorsam yarınlara

Terim düşmüyorsa toprağa

Benim değilse ekdiğim

Bu vatan benimmi

Uğruna savaşdığım

Kazma kürekle kavgalarına girdiğim

Unutulmuşsam kenarlarda

Beş para etmiyorsa ırgatlığım

Yanmıyorsa ocağında ateşim

Söylenmiyorsa türküler yürekten

Avunmuyorsa açlıktan çocuklarım

Hayal dahi kuramıyorsam

Karabasansa mavi düşlerim

Bu vatan benimmi

Ekmeğim yavansa

Katığım soğansa

Açsam bu bereketli topraklarda

Çalınıyorsa ekmeklerimiz

Isıtmıyor temmus güneşi içimizi

Puştların elindeyse mavi hayellerimiz

Yıldızlar gülmüyorsa umutlarımıza

Bu vatan benimmi

Ağıtlar hakimse gecelere

Gülmüyorsa güneş yüzlü çocukların gözleri

Unutulmuşsa oynak türküler

Yok olmuşsa pınar başındaki kızların işveleri

Bu vatan benimmi

Ses gelmiyorsa çoban alinin kavalından

Yok olmuşsa boynu bakır çanlı sürüler

Dereler hes

Yaylalar pes etmişse

Yüreklere gömülmüşse özlemler

Bu vatan benimmi

Ağır geliyorsa ay ışığında meltem yelleri

Terim bastırıyorsa yediveren güllerin kokularını

Bize haramsa çayır çimen yurdum

Yuvası varken bile kuşların

Sokaklarında yatmışsam kimsesiz

Beslemişsem yüreğimde yalnızlık türkülerini

Ve ölmüşsem kir pas içinde

Defnedilmişsem kimsesizler mezarlığına

Bu vatan benimmi

Yokluğun öbür adıysa azrail

Ergene nehri gibi beslenmişsem atıklardan

Birbir kapanıyorsa dokuz boğum nefesim

Ruhumu

okşamıyorsa kızıl şafakların güzeliği

Cehennem gibiyse güneşin batımı

Göz dikmişse ekmeğime cennet yaşattıklarım

Bu vatan benimmi

Dünüm dert bu günüm acıysa

Engerek zehri yarınım

Puştların elindeyken panzehirim

Bu vatan benimmi

Cevdet Vutal

18. 9. 2020