Umut Mevsimi | Nuri Can

Kalk anam kalk, mevsim umut mevsimi, mevsim bahar

Kalk anam kalk,

Allah aşkına kalk

Bak mevsim umut mevsimi

Papatya mevsimi, gül mevsimi

Mevsim bahar

Dağlar kar…

Suların coşup taştığı zamandır…

Kalk yarasına merhem olduğum kalk

ben geldim uyan da bir bak

yatma öyle sessiz, öyle nefessiz n’olur

yatma öyle çaresiz

aç gözlerini yaşadığını bileyim

gülersen güleyim

ağlarsan gözyaşını sileyim

oynat kirpiklerini bulutlar uçsun gözlerinde

bahar yağmurları yıkasın saçlarını

ölmek gerekiyorsa ben öleyim…

Kalk anam kalk, Allah aşkına kalk

ben geldim uyan da bak

kime bu nazın, kime bu küsün

bu inat niye

konuş benimle, Allah aşkına konuş

yatma öyle sessiz, öyle nefessiz kurban olduğum

bir ses ver, bir nefes

yaşadığını bileyim…

Kalk anam kalk, Allah aşkına kalk

ben geldim uyan da bir bak

saklandığımız kovuklarda

şidetli yağmurlar yağsın yine

rüzgarlar essin, fırtınalar kopsun, şimşekler çaksın

koynuna al beni, sarıl sımsıkı

başımı göğsüne yaslayayım

yeneyim bütün korkularımı

ve sen beni hiç bırakma, bıkma n’olur

Koynuna al yine,

sarıl sımsıkı üşüyorum

korkuyorum yıldızlar uykuya yattığında

tut elimden güneşe götür beni

saçları sümbül anam, yanağı gül anam

sayki, küçük bir çocuğum daha hiç büyümedim

şimdi ben ne yaparım, nereye giderim

kime gösteririm kanayan dizlerimi…

Uyan anam bak sümbül vakti, gül vakti

bin hayat tomurcuğu umuda kızarır dallarda

usul, ağır, yorgun uyuyor bedenin

ah ne kadarda güzelsin anam

uyan kurban olduğum uyan da bir bak

rüzgar vakti dağlarda, sevda vakti…

Tut elimden kırlara gidelim

beyaz papatyalar toplayayım sana

düşersen yalnız kalırım

gidersen öksüz

taşıyamaz yüreğimin ağrısını hiç bir beden…

Kalk Allah aşkına kalk

böyle yapayalnız boynu bükük koma beni

senin sıcaklığından ayrı, sevginden uzak

kime koşarım, nasıl yaşarım böyle bir başıma

teninin kokusunu özledim anne, sımsıcak nefesini

yavrum diyen o nazlı yumuşacık sesini

hadi uyan canyoldaşım, gözbebeğim

sarı gülüm, altın kalplim, iyilik meleğim

gözlerime acılar yağdıran

kalk ki, yine türküler söyleyeyim sana

Ey dağlar taşlı dağlar

başı telaşlı dağlar

ben anamı yitirdim

gözlerim yaşlı dağlar

Bağların gülü kaldı

gamlı bülbülü kaldı

ah komşular komşular

ben annemi yitirdim

boynum bükülü kaldı

Kalk anam kalk Allah aşkına kalk

sensiz bu yürek nasıl dayanır

derdini kalem olup yazmaya, dil olup söylemeye

sana sarılmayı özledim, nazlanıp darılmayı

kanayan gözlerimde sızılar akıyor bak

kırmızı yağmurlar yağıyor üzerime

ıslanıyor sensiz kalan yanım

hadi uyan yüreğini öptüğüm

koma beni buralarda yalnız

bırakıp gitme

yıkılırım

kahrolurum

bir kez değil, her gün bin kez ölürüm…

Sarılki

kokun sinsin tenime anne

sevgin işlesin yüreğime

bu yalancı dünyada kimim varki senden başka

gözlerimden öpecek, üstümü örtecek

karanlık soğuk gecelerde…

Kalk anam Allah aşkına kalk

karanlık çöküyor bak goncagül sevinçler üstüne

boynunu büküyor yaşam

yaralı ceylanlar meliyor uzak dağbaşlarında

turnalar da geçmiyor artık

kalk Allah aşkına kalk

sen bir maral ol, ben ceylan

dağlar gökkuşağı olsun, ovalar seyran

Sarıl sımsıkı tenim ol, beni bırakma

tut ellerimi benimle ağla, benimle yan

benimle uyu, benimle uyan

birlikte çıkalım dağlara bak yayla zamanı

ben munzur suyu olayım, sen teyran

sen nisan ol, ben haziran…

ben küçük bir pınar, sen çağlayan

akıp gidelim koyun koyuna…

Sen yoksan kurur kurnalar

dereler susuz, koyunlar kuzusuz kalır

melemez bir daha ardından koyunlar

kan süzülür kirpiklerden yüreklere

keklikler de ötmez bir daha, turnalar da geçmez buralardan

bir daha koşamam çayır kuşlarıyla, yarışamam deli sularla

bastırıp göğsüme acılarımı küserim yaşama…

Kalk anam kalk Allah aşkına kalk

bulutlar da ağlıyor bak

kalk şiirler dizilsin yollara, türküler dizilsin

eğilsin önünde kavak ağaçları, akakasyalar

selama dursun çiçekler

yaşamın adı sensin, senin adın yaşam

düşersem omuzuna

üşürsem yüreğine yaslanayım

tut ellerimi sevinçlere yürüyellim anne

nasıl taşıdıysan beni dokuz ay karnında

ben sırtımda taşıyayım seni bir ömür…

…….

Ah! nazlı anam

uzansam

dokunabilir miyim? yüreğindeki incinmişliklere

durdurabilir miyim? zamanı

gözlerinin içindeki yaşları öpebilir miyim?

anlayabilir miyim? yaşamı ve ölümü

anlatabilir miyim? acının dayanılmazlığını

yaşamın umursamazlığını

kim dinler beni…

Ey benim dağ dağ kalbime gömdüğüm nazlım

benki, düşleri ıssız nehirlere akan o küçük çocuğum daha

kar yağıyor, rüzgar uğultuları dışarda

al sıcaklığına sar beni, üşüyorum

ya gece, gecede üşür mü anne

kimsesiz kalınca

bırakıp gitme n’olur

………

Ben başımı nasıl taşlara çalmazım dağlar oy

gözyaşımı nasıl çaylara salmazım dağlar oy

ah komşular komşular hele deyin

ya ben nasıl, ya ben nasıl ağlamazım dağlar oy…

Sizin hiç anneniz öldü mü? Benim öldü! …

…