Sessiz Opera Binası | Mustafa Söylemez

Ay batımı sırası, yokluğun pusuda
Kemanında savruluyor üşümüş o şarkı  
Yanağımdaki gözyaşım utanmasa ağlayacak
Kanamaya başlamış eski kalp yarası
Kalmadı ekmek parası da cebinde.

Görürüm portreni gün biçiminde,
Büyülü pencerenden tutulur ay
Derin çığlık kuşatır üşümüş ellerinde
Gece yırtıcı, gece timsah
Oturmuş masasında müflis bakkal.

Ansızın kalkar iskemlesinden maestro
En güzel lülesinden saçlarının,
Kesilir mutluluk derin dondurucu hırçın.
Bayrak yükselir dudağından
Çıplak adam tırmanır
Kendi yüreğinin kutupsuzluğuna.

Obur maestro çok görmüş sana mutluluğu
Bir ip örmüş bakışlarından külkedisi,
Ay çıplak,
Gün uykusuz
Deniz susuz.