Kahr-ı Veresiye | Demir Akbıyık

Tam yirmibir çizgi saydım alt dudağında…
Perde aralık
Cam önü koltuk..
Koltukta Vildan
Yorgunluk uykusunda..

Süpürgenin hortumu halıda iki büklüm…
iki büklüm
Camın ardında ben…
Sardunyayı görmüş belli
Suyu var saksısında tabağın..

Açacağı tuttu havanın
Güneş arkamda
Gölgem camda..
Pencerenin dibine çöktüm
Yüreğim göğsüme firari..

Bu dert beni adam etmese de
Verem edeceği ortada…
Emekleyerek kolonun arkasından
Bir baba gibi beni saran
altın rengi sokağına çıkıyorum
Üsküdar’ın…

Şimdi ne etmeli bu sevdayı Vildan…
Sokağın ortasında dizlerimin üzerinde
Son çığlığıma kadar kusuyorum bu sevgiyi..

Halil abi tutup kaldırıyor kollarımdan
Bırak diye örseliyorum onu..
Yeter halil yeter diyorum..
Yetsin..
Yapma demir diyo..
Rakı vercen mi diyom..
Tamam vercem kalk…

Veresiye ama
Hayat gibi peşin isteme..
Tamam veresiye Demir..

Deftere beni de ekliyo halil..

Ben sana kendimi
Ekleyemiyom Vildan..