Sen Gidince Anladım / Mahmut Çetin Zorba
24.Temmuz.2017 Antakya
Gözüm senle açılır, senle gelirdi rüya.
Soğumuş kül gibiyim, sen gidince anladım.
Senden başkası yoktu, bize aitti dünya.
Lâl kalan dil gibiyim, sen gidince anladım.
Küsmen bile güzeldi, barışmaya neden çok.
Bir “Canım” desen yeter, başka söze gerek yok.
Ya geri dön gel bana, ya da yüreğimden çık.
Kuruyan gül gibiyim, sen gidince anladım.
Sensiz bomboş bir yaşam, senle geçerdi zaman.
Kurşun yemiş gibiyim, aman dilerim aman.
Hallerimi bir görsen, koşup gelirdin hemen.
Değersiz pul gibiyim, sen gidince anladım.
Sen gidince anladım, sen ben olmuşuz ben sen.
Odam mezarım gibi, yüreğimi bir bilsen.
Kavuşmak tek emelim, bari rüyama gelsen.
Yapraksız dal gibiyim, sen gidince anladım.
Senmişsin benim zorda, tutunacak tek dalım.
Sen benim fırtınada, sığınacak limanım.
Geçmişim, geleceğim, yaşadığım her anım.
Çiğnenen yol gibiyim, sen gidince anladım.
Yetmez mi bu ayrılık, her zerrem sana muhtaç.
Beynim, kalbim, bedenim, rüyalarım bile aç.
Beni benden alanım, sensiz dünyam koca hiç.
Omuzda sal gibiyim, sen gidince anladım.