Sebepsiz İntiharım Olurdun | Selahattin Yetgin

Ben gözlerinin rengini düşledikçe

Kuş sürüleri geçerdi içimden

Düş ertesi bir gündü

Beni uçurum uykularından uyandıran

Bir var/mış, bir yok/muştu umutlarım

Bir Akdeniz akşamında

Günahlarıma sarılıp uyurken

Bütün sevdaları düşman bellediğim günlerde

Gözlerin çarpardı içime

Kuşlar havalanırdı o an

Yapayalnız kayalıklarımdan

Çığlığıma kimseler dayanamazdı

Ben ormanlarında kaybolurdum

Güneşin öte yüzünde

Sevinç körebe oynardı akşamlarla

Yağmur mevsimini andırırdı gözlerin

Tanrılar utanırdı köpüklerine battıkça

Yolumu yitirdiğimde derinlerine saklanır

Sebepsiz intiharım olurdun

Seni özlediğim zaman

Yorgunluk telvesi dökülürdü yüreğimden

Nehirlerle birlikte yürür

Aşkın dağlarından düze inerdim

İçimdeki ebedi sevdalardan topuklarım kanar

Ağlamazdım

İçimdeki imgelerle büyüyen kız

Sessizce el sallardı bana

Acılı bir geçmiş yansırdı oysa desenlerimden

Hüznün bütün istasyonlarına uğrar

Ama asla yıkılmazdım

Yollarımdaki çığlıklara ve barikatlara aldırmaz

Yaşamın çiçeğe kesen yüzünde

Seni arardım

Selahattin Yetgin