Sarışın Yalnızlıklar | Faruk Çukurovalı
ŞİİR Mİ, AŞK MI
Aşk ise,
Rüzgarını yavaşlat
ayaklanmış duygularının.
Kalemin öteki ucunda
İşi gücü şiir yazmak olan bir şair
seni düşünüyorsa?
Yürümek için yollarını sev
Hadi gell!
Şiirini yazıyorum diyorsa…
Şaşkınlığım SEVMEK
Kendi sarhoşluğunda salınan tül
mevsimlerin
Gövdemin yarısını ısıtıyor
bahardan daha ılık
Ahhh sensizliğim!
İki sokak ötesindeki uzaklığım
Yalnızlığımı üşüten tenhalığım
Dizlerine yaslandıkça
içime yerleşensin
Biliyorum,biliyorum
Gürültülü kalabalıklar biriktiriyor gözlerin.
Biliyorum!
Seyyar satıcıların arasından geçiyorsun,
Bir Pazar akşamından geçiyorsun,
Güneşin en yakışan yüzünde turuncu bir ışık
Duyacağın ilk söz akşamına
Alışılmış bir radyoda
Dillerden düşmeyen
Yürek sözcükleriyle okunan
alışılmış şiir gibi hayat….
içini yaşam dolu savaşlarla genişleten
Nedir bu içimizdeki sebepsiz hüzün?
içimizdeki avutulmayan hangi çocuk?
Önce kıyısına otur!
patikalarına alıştığın bir parkın.
canını yakan bir şiirle birlikte
benden,en son duyduğun.
Bir cigara yak,üstüne
şiir mi,aşk mı?
bu hüzün,
sonra düşün;
gövdemizin yarısı bulut.
öteki yarısı yangın.
derinleştikçe içimizde umut…..
FARUK ÇUKUROVALI