Özlem | Yılmaz Pirinççi

Özlüyorum işte seni

Seninle uyuyup seninle uyanıyorum

Aldığım her nefesin yarısı sensin

Öbür yarısı yine sen

Gülüşün değince gün aydınlığıma

Her yanımda çiçekler açıyor

Sanki on yedi yaşım üstümde

Sanki yeniden kurulmuş dünya

İşte o an

Sahile serilen dalgalar gibi serilmek istiyorum kıyılarına.

Her an bir parça daha eriyerek sende

Her an biraz daha karışarak sana…

Her gün yeniden doğarken

Her aşk biraz ölmektir

Ve kendini kutsamaktır aslında.

Yaşamayı bunca severken ölüme koşar adım gitmemiz bundan değil mi?

Bundan değil mi ayrılığın ölümden beter olması…

Yüreğinde taşıdığı sevda ile ölçülür her insanın masumiyeti

Ve özlemin ölümü bile güzelleyen aşkınla yaşamın taa kendisidir aslında

Ben seni gülümsüyorum her bakışımda…

Yılmaz Pirinççi