Olsaydın | Muhittin Alaca
Güneş battı yine, her yer kapkara,
Gecemde yıldızım, ayım olsaydın.
Yokluğun içimde onulmaz yara,
Dinsin diye sızım, meyim
olsaydın.
Tüm şiirler sanki bana yazılmış,
Şarkılar, türküler, bana dizilmiş,
Yüreğim bin çile, gamla ezilmiş,
Efkarım, tel-sazım, neyim olsaydın.
Nerde olursan ol, sana koşardım,
Senin için dağlar, taşlar aşardım,
Ömür boyu gitmez, sende yaşardım;
Vilayetim, kazam, köyüm olsaydın.
Gel-gitler gövdemi sallayıp durur,
Bitir bu hasreti, eyleme gurur,
Dalgalar arada sahile vurur;
Deryada yalnızım, kıyım olsaydın.
Tüm dünyamı mavi renge boyardım,
Başköşeye biblo gibi koyardım,
Gözlerine bakar bakar doyardım,
Soframda tek tuzum, suyum olsaydın.
Ömür geldi, geçti, fırtına dindi,
Merakım kalmadı, hevesim indi,
Bir bardaklık keyfim vardı ikindi;
Odundaki közüm, çayım olsaydın.
Sensiz her şey yavan, anlamsız, bomboş,
Kırıkhan virane, asude ve loş,
Alaca’dan damlar iken kanlı yaş;
Mendilde yaldızım, oyam olsaydın.
14.04.2018
Muhittin Alaca