Öğretmenin Dört Atlısı | Aziz Kemal Hızıroğlu

(Bile isteye öğretmenliği seçmiş dünyanın o güzel insanlarına)…

I – Uçurum

tek bir anıya sayısız ân istiflenmiş

kendine yetmiyor zaman, tırpanlı paylaşım

sokaklar tanıyamadı

öğrenciler anlayamadı

sadece yüzü vardı şimdi’nin, tinsiz

yaban ördekleriyle dolu umarsız gök

yıllar yollardan daha yüklü levhadan yana

düz ovadan ters uçuruma – dağ derinliği

hiçbir şey yazılamadı sevdanın cezasına

korkulardan başka

öğretmenin gözünde ev sahibi çığlık

bir de ters gelen ne varsa aşka

II – Sıla

gömüden çıkarsa dudak

yoluna aşk ekleyebilir, dedi öğretmen

tenden tine uzanırsa ses

‘seni seviyorum’ diyebilir

ömrünün sermayesini susuz çiçeğe

bir sözcükle dökebilir

bozkır nefret ve habisten kurtuluş

kırık görüntüye özge seviler sürebilir

aynasız yaşlanmak için

iki bakış arasına türkü derlenebilir

ah, susun dedi öğretmen, susun ve dinleyin

dağlar çoktan yola çıkmıştır

ders sonrası boşluk da sussun

parmaklarınızda gezinen servi boylu düş

ve yüzünüzde asılı çocuk, annenizi duymayabilir

III – Buluşma

öğretmen özlem demliyor yangınına

kül biriktiren dervişler adına

son gelincik ilk yamaca tutunmuş

güzellik yola gömmüş gözlerini

gitmek için görmek için dokunmak için

biliyordu öğretmen bu dört göz ateş yolda

her cehennem tek yıldıza sığmak için

buzdağı sevdalı güneş, kırılan renk

bir çıkında öğrenci kaldı -öğretmene

kumru birikti yine, sevinç acemice giydirildi

münzevi gelincik yamaca bıraktı nakışını

buluşma saati sadece suya bildirildi

IV – Yenilgi

sevgi dışında her şey davetliydi

erk toplantısına – makyajlar tazelendi

öğretmenin umar arayan sesi

yine ve yeniden çığlığının kölesi

ya sözcükleri –ah, o bayrakları!

eski sözlüklerde yeni başkaldırılar

hangi mevsim bekliyordu şimdi

yazılma sırasını ?

sıra mı kalmış karmaşa seferlerinden

yerleşik düzenin mührü: “veni vidi vici”

gelseler görseler yenseler ne değişecek

sonunda hüzzam odalarda deneyimli yenilgi!

…

Aziz Kemal Hızıroğlu