Mevsimler
Eylül Kasım’a gülümsedi,
Bir avuç tohum uzattı.
Ekim, kucak dolusu tohumla Kasım’a el salladı usulca.
Kasım, gökyüzüne bakarak Aralık’a sevinçle alkış tufanı kopardı..
‘Al bak, bu berekettir, bu da Yağmur bulutları’ dedi.
Aralık, Ocak ayının dingin sularına eteklerini sürüyerek gülümsedi. ‘
Kar, yağmur, fırtına boranla, her mevsime dair güzellikle bol bereketli muştular gönderdi.
Şubat, çocukların gülüşlerine tutunarak, bakire kızların şallaranına sarındı bir zaman.
Şömine başından kalktı, buğulu camlardan yeşil dağların karabeyazına umutla baktı.
Kardelenler ha açtı ha açacak…
Tam zamanıydı şimdi; Mart, Nisan Mayıs’a bitimsiz baharlar armağan etti.
Haziran, başak başak ekindi, altın sarısı dolu dolu bereketti.
Temmuz, abildiğine çiçek çiçekti, alabildiğine şiirdi artık.
Ağustos, meyve yüklü ağaç dallarına sıcacık yaşama sevinci üfledi.
Ceviz, badem, erik, incir, üzüm kurusu, kehribar sarısı renkleri serdi Eylül sarısı dallarına.
Her mevsimde ayrı bir güzellikle, ayrı bir dirençle, umudu ekmeğe katık ederek diri, direngen onayladı hepsi.
Her mevsimde bir başkadır yaşamın rengi.
İşte, hiçbir oluşum nedensiz değildi.
Yaşamın sürekliliği için tüm renkler el ele tutuşarak, bir anda gökkuşağının altından geçiverdi.
Hatice Elveren Peköz