Kușların Düğünü | Ömür Balcı

hani ikindi göğünde, çığır çığır

ve döne döne uçarken kușlar

saf dilli sevecen yașlılar

derdi ki, sessizce șahit olun

yücelerden davet geldi

bulutlardan müjde yağsın

d ü ğ ü n v a r

onlara, sevmek ve

sevilmek yetecekti

yoktu iç tüketen pazarlıkları

öldüresiye kin duymadılar kimseye

candan bezdiren

anlamsız kurallara tapınmadılar

kanatları tutsak değil ritüellere

insanın zulmü olmasa

mavinin her tonuyla

mutlulukları sürecekti

hani bir de gök kapısı

açılacak diye umuttaydı ya

büyümeyen çocuk gülüșleri

düșle azim iki kanat, așkla ardıșık

belki dün geceki rüyâmdı

o ölüme çok benzeyen sarsıntı

ve gerçekten daha kamaștırıcı ıșık

bilmem hangi yıldızdır anayurdu

yüzüne biraz hüznün gölgesi vurur

biraz flû endișe, sıcak kül savrulușu

elleri ferahfezâ, sûzinâk iç çekiși

gelirse biliyor, beș mevsim bahar olur

istemem parmağıma değerli taș,

kuyumda, akılları bașlardan alan

ama kanatlandırır beni

gökkușağı bakıșla içerime damlayan

yanında ateș böceklerinin âyin yaptığı

yakamozların çapkın göz kırptığı

en iri , parlayan renkli çakıllardan

el emeği, gönül nuruyla

ânın, ruhuma ab-ı hayat sunan yalınlığı

can gözesi! dedi, derin çağıltılı bir ses

ciğer büryan, kerbelâyım, müptelâyım

anladım ki yașamın en…fay kırığındayım

serenadı yeminidir gönlünün_savrulurum

gecenin günü boyayan rengi dolar içime

kayar mekân, zaman durur șems olurum…

Șubat 2021