Kör Kuyularda Yalnız Kalmak | İbrahim Uysal

Ümit Yaşar Oğuzcan, taaa yıllar önce şu dizelerle bize seslenir.

“Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın/ Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın/ Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı/ Beni sensiz bıraktın, beni bensiz bıraktın”!

Bu acıyı da bir başka sanatçı, besteci Münir Nurettin Selçuk, notalara dökerek şarkı yapar. Bazen denk gelince, bazen de efkârlı bir masada herkesin anlayacağı şekilde hafif bulanık kafalar ile mırıldanır dururuz.

İnsan, gerçekten çok enteresan bir yaratık…

Günümüz insanını gazete, dergi, televizyon ve sanal ortamda görüp okuyunca ne diyeceğimi bilemiyorum?

Biz sıradan insanlar, hem dünyevi ister hem de uhrevi ister. Seçilmiş, yöneten insanlar için de bu durum pek farklı değil.

Anadolu’da pek garip şeyler olduğunda, “insanlığımızı unuttuk / unutturdular” gibisinden sözler edilir.

Ümit Yaşar Oğuzcan, bu şiiri kim, ne için ve ne zaman yazılmış diye merak ettim ve kitapları karıştırmaya karar verdim. Okuyunca öğrendim ki intihar eden oğlu Vedat (Ö:1973) için yazmış.

Peki, Münir Nurettin Selçuk ne zaman bestelemiş? diye baktım. 1955 yılı diyen var, 1963 diyen var. Şiir, intihar eden oğula yazıldığına göre, oğul Vedat ise ve 1973 yılından intihar ettiğine göre olsa olsa 1973’den sonra yazılmış olabilir.

Sorun bu değil, sorun ortalıkta dolaşan bilgi kirliliği.

Hani derler ya “Tencere Dibin Kara, Seninki Benden Kara.”

Artık insanlar, olaylar ve aktarılanlar arasında öyle bir karmaşa yaşıyoruz ki inanılmaz.

Sanal ortama bakıyorum, adını sanını bilmediğim kişiler sanki pop yıldızı olmuş siyasi bir figür gibi ortalıkta renkli resimler ile dolaşmakta. Bazılarına, ben bile inanasım geliyor.

Siyasi liderlere bakıyorum, kimin eli kimin cebinde belli değil. Kim, kimin değirmenine su taşıyor, anlamak için “dahi olmak gerek(?!).

Yurttaşa bakıyorum, özellikle denk gelirse sanal videolara, iktidarın kötü uygulamalarını muhalefetin liderine ve üyelerine yüklüyorlar. Kimi de her haber portalında haber yapılıp birileri aracılığı ile savruluyor ortalığa.

Her siyasi partinin bir toplumsal ve ekonomik tabanı olmalıdır. Gel gör ki bizim ülkede, her siyasi partinin bir etnik, inançsal, dahası ve birden fazla mezhep, şeyh bağlantısı var. Belki de ondan, ülkemizde özellikle son yıllarda bu uzlaşmaz çelişkinin ittifakı üzerinden gitmektedir.

İşte, bilimi, bilimin doğrularını yok sayar ve hurafeler ile doğrular yaratmaya kalkılır ise sonuç, bu anlamsızlıkla çelişkiler ortaya çıkar.

Bizim toplumumuz alışıktır, “kol kırılır, yen içinde kalır” anlayışına.

“Aç isen tok gibi, kir isen pak gibi…”

Her alanda bilgi kirliliğinin had safhaya ulaştığı günümüzde, toplumsal yaşamın ve siyasetin bu karmaşa ve kirlilik ile yürütülmesine olanak yoktur. Bir yerde kırılır ve her şey ortada kalır.

Bugün birçok kişinin siyasi ve yönetsel ilişkilerinden dolayı durumları ve konforları iyi olabilir.

Asıl sorun, KOMŞUSU AÇ İKEN, KENDİSİ TOK OLANLARA..

Bir zamanlar bir söylem vardı: “HERKES 15 DAKİKALIĞINA ÜNLÜ OLACAK.”

İşte, tam da bu dönemdeyiz..

Kişisel olarak sanal ortama bakarsanız, ne kadar doğru olduğunu görürsünüz. Gel gör ki bunu sonu yok ve olmaz.

Ya sosyal, ekonomik ve kültürel durumunuza göre bir siyasal ve ideolojik düzlemde birlikte olacaksınız ya da kör kuyularda yalnız kalarak onun adamı bunun madamı modunda harcanıp gideceksiniz. Çözüm sizde! Tabi, akıl ve fikir ölçüsünde..!