KARANLIK NEHİR-Josef H. Kılçıksız

“Öfkenizi koruyun, öfkeniz tek silahınızdır.” Nietzsche

Hilda, Samir ile arasında filizlenen aşkın getirdiği yeniliğe uzanan genişlikte bir alanı son derece büyük bir ustalıkla kat ediyordu. Hakikat ve aşk düsturları olmuştu ikisinin.

Birlikte kazanıyorlardı, yiyorlardı, içiyorlardı, eğleniyorlardı gerçi, ama sanki batan bir gemideymişçesine, bir acelecilik, bir telaş, hayatı hiçe sayan gülümseyişler vardı bu yaşayışta.

xxx

Samir sigara içerken yine uyumuş ve izmarit bu sefer telefon rehberini ucundan tutuşturmuştu. Yanan telefon rehberinin başına çöküp Hilda’nın numarasını aradı. Uzun uzun çaldırdı numarayı. Kimsenin cevap vermediğini dehşetle fark etti.

xxx

Samir’i en çok etkileyen, nehrin karanlığı olmuştu. Hilda’nın kendini sularına attığı nehrin karanlığı… Anne olmak üzereyken Hilda’yı intihara teşvik ederek tekâmülüne karanlığını da dâhil eden şey neydi acaba?

xxx

Bitmemiş bir geçmiş zamanın tam ortasındaydı yine. Kıyıya seslenerek ilerleyen bir şilep sularda damar damar köpüklerin çıkmasını sağlıyordu. Köpükler sonra karanlıkta parlayan tafra öbekleri gibi derinlere batıyordu.

Şilep yükünü boşalttı. Motorları cana gelip gürültüyle çalışmaya başlayınca rıhtımdaki herkes aniden sustu. Bu susuş, yarımada için önemli işlevleri yerine getiren şilebe bir saygı duruşunu andırıyordu. Gören bütün gözler sönüp, yarımada batıyordu adeta.

Orman örtüsünde yer yer görülen açıklıklar şiddetli bir fırtınanın burada tepindiğine işaret ediyordu. Fırtınanın koparıp karanlık sularına attığı ağaç dallarını nehir, batıya doğru sürüklüyordu. Nehir Hilda’nın cesedini de batıya sürüklemişti.

xxx

Öykünün tümü için Kirpi Edebiyat

http://www.kirpiedebiyatdergisi.com/karanlik-nehir-josef-hasek-kilciksiz/