Gökyüzünde Mavi | Yılmaz Pirinççi

Mesele göğsündeki güvercinlerin kanatlarına konmak değildi hiç bir zaman.

Mesele havaya yayılmış nefesindeki yalnızlığı kana kana içmekti.

Seni yutan o sonsuz karanlığa güle oynaya düşmekti mesele.

Saat kaçta çıktığının ne önemi vardı ki

Yolun karşısında seni beklemiyorsam eğer.

Hangi çiçeğin nasıl koktuğu kimin umurunda o çiçeğin özünde senin ruhunu hisetmiyorsam

Yaptığın yemeğin tadından,tuzundan bana ne

Toplanan tabakların kenarında birbirine değmiyorsa parmak uçlarımız.

Dudağıma değen sigaranın dudağına düşmesiydi benim için aslolan

Yataktan bir an kalktığında bıraktığın o boşluğa başımı koymaktı.

O bir tel saçını alıp cüzdanımın içinde saklamaktı aslolan

Yani mesele salt sevmek te değildi.

Hani o imkansız denen ne varsa

Bu kadar olmaz dedikleri

Hani ölümüne bir kutsallık sayılan.

Hani o yüzyıllar geçse anlatılacak bir efsane gibi.

Kıskanır gibi ayağına değen tozu.

Yüzüne çaldığın suyu kıskanır gibi

Hani içini ısıtan güneşte eriyip içine düşmeyi istemek gibiydi aslolan

Hani denizde tuz gibi

Gökyüzünde mavi

Güneşte ateş gibi olmaktı aslolan.

Evet belki yüzlerce şiire düştü adın

Belki yüzlerce geceyi sabahlara senin yüzün taşıdı

Belki seninle sevildi o en ağlak şarkılar

Ama mesele ağlamakta değildi .

Mesele senin için ağladığımı bilmekti.

Yani sever herkes birilerini

Birilerini herkes sever.

Ama yalnız biri senin için gelmiştir bu dünyaya.

 Mesele bunu bilmekti.

Yılmaz Pirinççi

…