Gökkuşağı misali | Mahir Akarsular

Çok renkli, rengarenk günlerimiz, gök kuşağı misali. Mozaik darmadağın olmadan …

Eski günlerimiz geldi bir anda hatırıma … İlk okul, orta okul, lise günlerimiz … Yatılı okul günleri … 
Gün gelirdi, hamursuz bayramı olurdu. Sağ olsunlar, Moşe, Salamon, David, İzak bizlerle paylaşırlardı ailelerinin verdiği hamursuzları. Ne kadar hoşumuza giderdi o tuzsuz mayasız ekmek parçaları …

Gün gelirdi, Ortodoks Rumların paskalya bayramı olurdu, gün gelirdi, Ermenilerin Surp Zadik paskalyası olurdu. Hepimiz bekleşirdik biz Musevi ve Müslüman çocuklar, çünkü bilirdik ki Yorgo, Dimitri, Aleko, Hristo, Dikran, Artin, Levon, bizlere ceplerine çantalarına doldurdukları rengarenk paskalya yumurtalarıyla nefis paskalya çöreklerinden getireceklerdi…
Gün gelirdi, musevi arkadaşlarımız bize de ayıracaklardı, Avram Usta’nın nefis boyozlarından.

Gün gelirdi, şeker bayramı olurdu, Musevi, Ermeni Rum çocuklar da bayram yaparlardı bizimle beraber. Bilirlerdi ki boğazlarından geçmez, ailelerimiz bize bayram baklavası getirirlerdi, bilhassa gayrimüslim arkadaşlarınıza verin, mahzun olmasınlar biz bayram yaparken derlerdi zaten. Bayramda evine, ailesine giden arkadaşlar mutlaka baklava tepsisinin son kalanını kutu kutu okula getirirlerdi.

Bize neydi ki? Kim Rum, kim Musevi, kim Müslüman, kim ermeni, o zamanlar anlar ve bilirdik ki, hepimiz aynıyız, aynı teknenin hamuruyuz, sadece renkler değişik. 
Bu da ne güzel bir renk cümbüşüydü değil mi, hayatımız gök kuşağı gibi rengarenkti. Şimdilerde olduğu gibi her şey koyu gri değildi.

Ne güzel ne romantik, ne mutlu günlerdi onlar dostum Dikran, Levon, dostum Moşe, dostum Hristo, dostum Mustafa, biz ne tatlı bir mozaiktik Babil Kulesi’nden bu yana..

Şimdilerde, hepimiz tatlı, ama buruk gülümsemelerle ve nostaljiyle hayal meyal hatırlarız o günleri ve hatıraları, şimdiki gençler belki tadamamışlardır bunları. Hayali cihan değer …