Gir Şiirimden İçeri | Aziz Kemal Hızıroğlu

bir şiire soyundum bu akşam

tutup bir güzel bize tamamlayacağım

şiir gibi okuma istersen

nasılsa bir gün yeniden yazacağım

sen türkü de, ağaç, taş ya da resim

ne çıkar adı şiir olmasın eşiğinde

adsız bir işkenceden döndüğün sabah

çiçek olsun görkemli direncine

bir kuyu açılır belki çöllerinin birinde

gülümsemesi saklı yer altı sözlerimden

güvendiğin sesler çekip gittiğinde bir kuşluk

dilsiz kalabalığını tersyüz eden

her şeyin bir açıklanma vakti vardır

iki kez aynı hakkı vermez zaman

acılar imbiğinden şiir yaşamıyla geçerse kişi

umutlarını arayabilir kendi ormanlarından

bir şiirden çıkarmaz mıyız istesek

bizim için yazılmış üç beş dize

uyanmaya yatmaz mıyız kimi geceler

kimselerin kullanmadığı bir güne

bir çocuk şiirinde bile

bilmez miyiz yaşlı insanın kendini aradığını

yeni bir şeyler yükleyip yorgunluğuna

yolculuktan gelip yolculuğa çıktığını

bir şiire soyundum işte bu akşam

biliyorum evren kendini ikiye bölecek

okuduğuna şiir demesen de sen varken

her şeyin ikiye bölünmesi sürüp gidecek

seni ekledim nicedir insan serüvenime

telgraf direklerinden bütün denizlere

molan olsun bu yazılan ey sevgili

şimdiki zamandan çok ötelere

serüvenim sözlerini ararken üşüme gir içeri

dağ yangınları başlatırım istersen odalarda

çılgın yolağzıdır çağrım, gece de kim?

gir içeri gidelim geniş ve güneşli bir yolda…

Aziz Kemal Hızıroğlu

(*) Hoşgeldin Dokunmaya, Doğuş Yay. Eylül 1989