Geçer zamanla | Yılmaz Pirinççi

Geçmiyor zamanla,

Hiç bir şey geçmiyor.

Sadece sen alışıyorsun.

Hem nasıl geçsin?

Yüreğindeki can kesiği…

Düşündüğün zaman boğazını sıkan o ölmek isteği…

O cinnet anı

O kahroluş

O yerin yedi kat dibine düşme arzusu nasıl geçsin ki.

Düşünsene bir ses içinde doğuyorsun yeniden

Yeniden kalbinin attığını hissediyorsun yaşadığını

Denizin mavisini keşfediyorsun bir daha

Bir salıncağa binmenin keyfini

Uçan bir balonun ardından sevinçle bakıp

Birden en büyük mutluluğu yaşıyorsun bir öpüşte

Geçer mi?

Yanaklarına düşen allık,

Her sabah gülümsediğin aynalar,

Koca bir yatağa sığamadığın geri gelmiş çocukluğun,

Kaç yıl yaşamış olsan da birden beynini yakan o kıskançlık krizleri,

Her şeyi yaşanmamış sayabilmek mümkün mü?

Geçmiyor zamanla…

Hiç bir şey geçmiyor…

Sadece sen alışıyorsun.

Geçsin diyeceğim zamanlara bırakma beni…

…

Yılmaz Pirinççi

—–