Evet Bayım | Yılmaz Pirinççi

Heyy

Bayım.

Sormuştunuz ya

“Geceyi denizin tuzunda kurutup güneşe asmaya varmısınız” diye.

Biz doğuştan yüreğimizi astık güneşe.

Üç yıl sürdü , sürmedi saltanatımız.

Onbeş yaşında sinemaya giderken dokuz yaşındaki erkek kardeşimize emanet edildik

Elimize tutuşturulan telefon herkese açık olacak.

Dar pantolon giysen aranıyor olurdun

Kısa etek giysen o biçim.

Evde yedi yirmi dört hizmetçi .

Yetmez gibi bir de dersler mutlaka iyi olacak.

Dershane kaydı önceliği hep erkek çocuklarda.

Bisikletten motorsiklete bir günde terfi ettiniz hep. Yetmedi onsekize ayak bastığınız an ehliyet kursu sizi bekliyordu.

Öyle ya öğrendiğiniz küfürleri nerde kullanacaktınız

Sizin burun kıvırdığınız o yemekleri öğrenmek için beynimizi tükettik biz.

Kapı pencere duvar silmek cabası

Ama yinede sizin leş gibi ter kokulu halı saha formalarınız kadar değerli olmadı bize ait hiç bir şey.

Hani gören de Real Madrid de oynuyor sanacak

Hasbelkader tutturduysanız iki yıllık kıçı kırık bir okulu memleket kurtarmış edalara girdiniz.

Sizin boş kafalarla gereksiz yere işgal ettiğiniz sınıflar yerine bize hep kasiyerlik düştü . Biraz şanslı olanımız bankada memur.

Dur gitme hemen .Dahası var.

Siz çalımlar ata ata takıp sevgilinizi kolunuza yemeğe çıktınız.

Biz bütün dünyanın namusunu sıkıştırıp bacak aramıza.

Hayallerimizi anlayacak bir adam bekledik saçma sapan diziler arasında

Araba almak istediniz. Anneniz,Babanız kredi çekti.

Oysa bizim hayalerin son kullanma tarihi bile geçmişti.

Seviyorum deyip yüz üstü bıraktınız

Evlenip aldattınız

Sonra bir demet çiçekle içimizdeki paslı yaraların iyileşeceğini sandınız .

Sayayım mı daha.

Çocuk istediniz ama bir kez olsun dokunmadınız o b..lu bezlere

Aslan oğlunuzun kedi pipisi kadar şeyiyle övündünüz ama

Eşinizin büyüyen poposu ile alay etmekten de geri kalmadınız.

Geceyi güneşe asmaktan sözediyorsunuz ya

Siz önce kendinizi kurutun bu güneşin altında

Önce sizi bu dünyaya getiren varlığı bir anımsayın

Bu dünyanın aslında kadın olduğunu bir anlayın

Önce bir tutun elimizden.

Ben burdayım diye değil

Ben varım diye değil

Biz varız diye

Biz birlikte burdayız diye bir tutun elimizden.

O zaman ne yürekler hiç olur.

Ne sevdalar piç kalır.

Evet bayım,

Şimdi siz söyleyin geceyi neresinden asalım?

Yılmaz Pirinççi