Eski Sevgili / Sine-i yâre – Ali Asafoğulları

Ve sevgiler…
Ve de sevgililer var…

Hayatınıza yeni biri girdiği için mi eskir yoksa teksir midir aşka, eski sevgili? Eskidiği için mi unutulur bilmem ama belki de sancı böyle uyutulur…

Sahi eskir mi her sevgili?

Elbette eskir kimine göre! Kimine göreyse asla eskimez. Eskimemeli… Aslen bu göreceli bir kavramdır. Kızgın sevgilinin kinine göre… Ancak muhakkak derin izler kalır kalplerde; Anımsanınca karmaşık hislerle yüreğin ritmini hızlandıran, aklı karıştıran, şu kendimizi eskidiğine inandırdığımız duygular yumağı…

Sahi, kimdir o? Zaman zaman yeni sevgilinin bir tavrı ya da imasıyla hatırlanıp, nahoş durumlar uyandıran kişi midir eski sevgili? Yoksa sendeleten, sar/hoş duygular uyandıran kişi midir? Öyleyse eğer; Eskimemiş ise neden ‘Eski’yle nitelenir?

Oysa… Sevgilinin eskisi olur ama yenisi olmaz… Var olandır sevdiğimiz…

Sahi eskir mi sevgi?

Her sevgili bir deneyim, bir sonrakine hazırlık mıdır? Büyütür mü içimizdeki çocuğu? Büyütür elbet… Belli ki her sevgili eğedir ömrümüze ve törpüler, çiğ yanlarımızı… Belki de her sevgili bir değerdir ömrümüze ve örterler, sığ yanlarımızı…

Kaç adet eski sevgilisi olur insanın? Sayısı mühim mi? Değil… Peki, kaç tanesinden ‘Eski Sevgili’ diye bahseder kişi? İşte tam da burasıdır mevzunun bam teli… Aslında kısır bir döngüdür bu sır… Yüklemi hatırlamaktır, gizli öznesi unutamamak…

Ah! Eski sevgili;
Kimileri için, nefret edilmesi gereken yegâne kişidir…
Bana göreyse, bir zaman dilimince de olsa, kendimin ve birinin hayatını güzelleştirdiğimi ve bana kattıklarıyla, varlığına minnettar olduğumu, duyumsatan kişidir…

Hem eski yarası olmayanın, eksik yarası vardır.

Kimisi eskitmez sevgiliyi! Hatta tabip yapar kendine… Em yapar, ömrüne dem yapar… Eskirse eğer kimin içinde ukde olur, kimine ömrünce dikte…
Şiirlere, romanlara, türkülere ve destanlara konudur…
‘’Eski yara, eski yara
Sızlıyor eski yara
Yenisinden fayda yok
Varıp, gidem eski yara’’