Çimence’de Vasiyet | Nermin Akkan

Yün heybemin yükünden kurtarınca sırtımı

Yükü heybemden ağır gönlümü sıvazladım

Gönül kulağı sağır her kim varsa azladım

Toplayıp cin bükünden tüm pılımı pırtımı

Ocağımın başına kurarak bağdaşımı

Ortaladım siniyi donatıp sevi ile

‘Kötü kimdir kim iyi?’ beleyip yetkin dile

Denkleyerek yaşına uyardım çağdaşımı

Söze şöyle başlayıp dedim ki “Evlatlarım Provası olmuyor hayat denen oyunun

İstenenler dolmuyor tulumuna koyunun

Bahçıvanı taşlayıp sanmayın ki atlarım

Hasbelkader yolunuz kötülükle kesişir

Kılıç kalkan kaldırır bertaraf edersiniz

Ya da varı çaldırır şerri defedersiniz

Kırılırken kolunuz yende yeller esişir

Amma velakin size kötünün ta kendisi

Şahsen bizzat gelir denk yurt kurar yuvanıza

Kapattırıp cam kepenk çöner çim ovanıza

Gönül açıp densize demeyin ‘efendisi’

Değişir umarında ömrünüz tükenirken

İblis atına binip asumanı inletir

Edepsizce tepinip kainata dinletir

Ve siz bunun arında bitersiniz çok erken

Artsın ağız tadınız cana gelsin ününüz

Vasiyetimdir size hibrite denk gelince

Ekmeyin bahçenize söküp atın selince

“Ongun” olsun adınız toy olsun her gününüz

Eş ki eşi baş eder hem başına taç eder

Yakışsın yastığınız taç olsun başınıza

Bağıra bastığınız tuz olsun aşınıza

Eş ki karabaş eder hem keline saç eder

Çimen ki ben anneniz arkadaş hem dostunuz

Göğe ersin boyunuz gönendikçe soyunuz

Salt helâlle doyunuz hakkı seçsin oyunuz

Bolardıkça haneniz

yoksul sarsın postunuz”