Cennetten Mektuplar 2 | Yılmaz Pirinççi

Şair gecenin karanlığı sabahın aydınlığına bırakmaya yüz tutmuş bir saadetindeyim.
Öyle olur olmaz zamanlarda aklıma gelmeyi huy edinmişliğin hiç değişmedi bende.
Sabahın bu saatlerinde huysuzlukla uyanan çocuk gibiyim
Arasam diye düşündüm.
Adam, bu gecenin kıyıları aydınlanırken bir masal anlat diye arasam
Kıyamam ki şair.
Kim bilir kaçıncı uykuda tüm insanlık
Kim bilir
Gecenin siyahına kaç şiir ithaf ettin
Kestiremiyorum yarınlarımı, gözüm kesmiyor
Biliyor musun bugün Alovera aldım
Cilt lekelerine iyi geliyormuş
Koca karı ilaçlarından medet umar oldum bu aralar
Bir şiirinin satırları geldi aklıma çok hatırlamasam da
Saksıda açan begonyalardan bahsetmiştin
Ne garip değil mi hayatta seninle var olduğunu bildiğim her şeyi bırakıp gitmek
Hep bunu düşünür oldum son zamanlarda
Birde kızları
İtiraf ediyorum tamam tamam
Birde seni

Destek alıyorum
orta derecede depresif tanısı koydu doktorum
İnsanların gözüne bakmayıp bir noktaya odaklananlarda olduğunu söyledi
Şair, kimseye demedim ama sen bil
Ben ilaçları kullanmıyorum.
O bunu bilinçsizce yaptığımı düşünse de ben bakmak istemiyorum galiba
Belki de bir sitem şeklidir.
Şair özledim seni
Deli saçması konuşmalarımızın ardından dünyanın düzenine ver yansın edişlerimizi
Bir de okkalı, ağız dolusu küfür edişimizi özledim

Yüreğine aşkın koru düşmüş insanlar gitmezler ya bir birinden
Gitti sanırsın ama nöbetleşe beklerler o kapının eşiğinde biz gibi

Değil mi şair.
Ben gidersem sen bekleme ama
Unutma beni ama çokta üzme kendini
Gözyaşının tuzunu ben bilirim şair
Senin yanığından akan
Benim yüreğimi yakmasın
Kendine iyi bak olur mu?

Y&Y