Bu Aşk | Yaşar Üstün

hiç gelmeyecek

senlere

yüzümü kapattığım

vukuatlı

ayna sırlarının

sözcükleri…

…

uzunlamasına öp

dizlerindeki

çürüyen yaraları

ömre yetecek yıldızları

bir bir

yere saçıyorum

avucumdam

birbirine karışmasın

anılar

dağ bayır demeden

ana rahmine dönmek ister gibi

yalınayak

koşmalı ömrüme

insan uğurladığıyla

gözyaşı değmeden

iç çekişlerini

kalbine doldurarak

uzak yakın mesafelere

bölünüyor

ıralı ama sıralı

günlerimiz

delik deşik bohçalar

olmuşken

y/akmanın değil

yanmanın sırası …

…

ah…

taş atmadığınız

kuyularda kalmayın

acılarınız ne kadar derin

ne kadar keskinse

kınınız bıçağın

en keskin ucu olsun

pistin ışıkları

yanmıyorsa

uçaklar inmiyor

kavuşmalara

yavaş olan

adımlarımız

değil

bir daha görmemek üzerine

yazılmış şiirler

bir daha

görmek istemenin

istemeden

yola çıkmış adımları

dışımız bahar olsa

içimiz

hayata

ölememeyi bırakan

borges’in

kan çiçekleri

itirazı olana

bu yara hepimizde

bu biçim

ama içim

ne yüklenelim artık

sabaha kavuşmasız

hayatlarda

gecede kalmış gibi

sızı

öylesine kalbimdeki

kimse

aşk dahil

beni

ç/alamaz

ruhum kavga ediyor

güneşle

maskeler düştükçe

altı da maske

ne denize düştüm

ne yılana sarıldım

ne aldandım

ne aldatan oldum

kavruldukça

ateşe tutuldukça

yanan

ironi dolu

aklım

zaman

insanı okumuyor

önüne katıyor

umudun

güneşin

aklın

c/ezası sonsuz

acıya bulanmış

hüzün

hiç unutulmuyor

+