Boşver Beni | Mevlüt Kaleli

Diyorlar ki çok şanslısın.
Herkes bayram etmiş,
Ben doğdum diye…
Herkesin umudu olmuşum güya…
Öyle olsa?
Herkes bayram ederken,
Doğarken ben ağlar mıydım?

Beni BOŞVER…
Kendimi bildim bileli,
Hep hüznüne müptela
Hep kedere sevdalı,
Hep acıya yoldaştım…
Hep ağlamaya hazır yaşadım.
Üstüne üstlük bir de,
Çekeceğim çileme sevdalandım.

Beni BOŞVER…
Ben seni tesadüfen
Bir parkta, kırık bir bankta,
Ansızın yakaladım…
Savunmasız, korumasızdın.
Aldım seni acımasızca,
Kırk kapı arkasına
Kırk kilitle sakladım…

Beni BOŞVER…
Ben seni,
Kimse görmesin,
Kimse sevmesin,
Kimse benden almasın diye…
Kırk kapılı, Kırk kilitli kaleme
Kendimden dahi korkarak,
Kapattım…
Arada birde orada mısın?
Diye yokladım…

Beni BOŞVER…
Ben bu suçtan yargılandım.
Tüm mahkemelerde,
Çaresiz, savunmasız kaldım.
Sevmek suç dedi hakimler…
Sustum…
Sesim çıkmadı.
Suçlu benim diye, sayıkladım…

Beni BOŞVER…
Çileyle geçen ömrümde
Ne varsa hepsini topladım.
Er meydanında harmanladım.
Ayıkladım birbirinden,
Mutlulukla acıları…
Dağıttım tüm mutlulukları,
Avuç, avuç sevdiklerime…
Kendime acıları sakladım…

Beni BOŞVER…
Sen, Keyfine yaşamana bak…
Ben kendimi bildim bileli
Hep hüzne muptela
Acıyla yaşamaya hazırdım…
Hep böyle acı, kederle,
Bacı kardeş arkadaş,
Dostça ayrılmadan yaşadım…

Beni BOŞVER…
Ömrümü adamışlar,
Asil soylu, selvi boylu, bir marala,
Kulağıma okurken Ezanı,
Demişler ki bu senin sevdan…
Susmuşum…
O an ağlamayı kesmişim.
Demişler bu senin kara sevdan,
VATAN…
Olmuşum belaya talip,
Cefaya ya müptela,
Yaşamışım hep acıyla,
Kara sevdam için, ölüme hazır…

Beni BOŞVER…
Ömrümüz,
Ezanla sela arası,
Bir varmış bir yokmuş misali…
Nikâhımız kıyılır,
Mavi gök ile Kara yer arası…
Bu aşkın Şahidi Ayla yıldız.
Vatana adanmış çileli bu ömrü,
Şerefle tamamlamaktır…
Tanrıdan Muradımız…

1 Şubat 2020