Boşuna saklanma kendinden | İbrahim Uysal
Ay karanlık gecede bile kokun sarar her yanı
Kaçamazsın ki kendinden
Sen eleverisin herkesten önce seni
Yaz kış fark etmez açları görünce yanan yüreğinle
Barkısızları görünce dayanılmaz acılar ile kaçan gözlerinde
Sen var ya ey güzel vicdanlı düşünceli insan gibi insan
Boşuna uğraşma
Kaçamazsın kendinden
Kendin gibilerden
Bu acı sana miras pir sulanlardan hallacı mansurlardan
Herşeyi herkesten önce görüp
Bu topraklara acı olan
Prometheus’dan kan can mansurdan deri olduktan sonra sende
Kaçamazsın ki kimsenden
Kendinden bile
Acı olan bu
Oturduğu yerde ellerin acıları huzur teperken sende
Gözlerine uykusu girmediği adi hadsiz işbirlikçi satar ilk seni
Gider acılara dertlere derman olmak için sen
Sen var ya güzel insan
İnsan gibi insan kendini ele verirsin kendine
Kendin gibilere
Kendinden kaçtım sansan da kaçamazsın ki
Kendinden kendin gibilerden
Bu acılar bu topraklar da hâlâ boy verirken…