Bir Bahar Bekliyorum Anne (2) | Seyital Baykal

Bir bahar bekliyorum anne!

Camdan betondan şehirlerde

Toprak kokusunun unutulmadığı

Yağmur sonrası toprak kokan

Çimen, çiçek kokularının burnumuzu okşadığı

Bir bahar, bir bahar bekliyorum anne!

Bir bahar bekliyorum anne!

Gözyaşlarının sadece mutluluk için aktığı

Mendili gül kokan annelerin

Mendilini ayrılıkların ardından sallamadığı

Çocukların annesiz kalmadığı

Annelerin çocuklarından hiç ayrılmadığı

Bir bahar, bir bahar bekliyorum anne!

Bir bahar bekliyorum anne!

Yaşlıların dört duvar arasında

Yalnızlığa terk edilmediği

Çoluğuyla, çocuğuyla aynı evde

Huzur içinde yaşadığı

Bir bahar, bir bahar  bekliyorum anne!

Bir bahar bekliyorum anne!

Cehalettin yüreklerden, zihinlerden kazındığı

Bir daha dönmemek üzere dünyadan kovulduğu

Bilginin, anlayışın, yürekleri, aklı ışığa boğduğu

Karanlıkların, zulmün ebediyen yok olduğu

Bir bahar, bir bahar bekliyorum anne!

Bir bahar bekliyorum anne!

Ağaçların idama mahkûm  edilmediği

Ormanların kıyıma uğramadığı

Kuşların, böceklerin yuvasız kalmadığı

Betonun toprağı öldürmediği

Apartmanların, dağarlarla boy yarıştırmadığı

Güneş ışığının şehirlerden kovulmadığı

Evlerin pencerelerden özgürce girebildiği

Bir bahar, bir bahar bekliyorum anne!

Bir bahar düşlüyorum anne!

Dünyayı cennete dönüştüren

Cehennemi ateşleri iyiliklerle söndüren

İyiliğin yüreklerin başkenti olduğu

Bir bahar, bir bahar bekliyorum anne!

Bir bahar düşlüyorum anne!

Ayakları altına cennet serilecek kadınların

Üçüncü sayfa haberlerine konu olmadığı

Töreye, cinayetlere kurban edilmediği

Evladını seven, koruyan güvenli liman

Yârinin yanında dimdik bir dağ gibi duran

Adının sadece kadın olmadığı

Adının mutluluk, adının güzellik olduğu

Bir bahar, bir bahar bekliyorum anne!

Gel artık, ey bahar, bekletme bizi!

Yarıda bırakma senli düşlerimizi

En güzel çiçeklerinle gel.

En tatlı kokularınla gel.

Gel artık, ne olursun gel!

Çiçeğe, kokuya, güzelliklere boğ bizi!

Seyital Baykal