Bitti | Canan Alican Tekpınar
Evlat olduğum günler bitti.
Sabah akşam aradığım,
sesini duyamazsam
meraktan çıldırdığım
anacığım gitti.
Son buldu gülüşmeler, şakalar.
Gücüyle dayanılmış
ölümler, acılar,
öfkeler, kırgınlıklar,
onunla birlikte
toprağa karıştılar.
Akıl sormalarım, dertleşmelerim,
sarılışıp ayrılırken
“Her zaman gel, sık sık gel”lerim
bitti.
Boşaldı odalar, perdeler çekildi.
Örtüldü koltuklar, yataklar,
halılar naftalinlendi.
Gelin olup çıktığım ev
kapandı, kilitlendi.
Lezzetli yemekler, kahkahalar
kaygısız, şen sofralar,
misafire sezdirmeden
kaşla, gözle anlaşmalar
doldurdu devrini.
Heyecanlı sohbetler,
siyasi tartışmalar
anılara karıştılar.
Eksiğimi düşünenim,
sevdiğimi pişirenim yok artık.
Yolumu gözleyenim,
kusurumu affedenim gitti.
Evim diye bildiğim,
dizinin dibiydi.
Evimi de birlikte
aldı, götürdü annem,
gitti.
Canan Alican Tekpınar
—-