Ben Medeniyetler Şehriyim | Suzan Kuyumcu

Ben medeniyetler şehriyim

Dünyanın yıldızı, yaşanmışlığın kitabesi

İnançlar kentiyim ben

Mavi ummanlar yıkarken ruhumu

Şahit tutulur bayrağımın deseni

Kimi zaman, rüzgârın fısıltısı

Dağlar kanayan yaramı; der ki…

İstanbul adamı yutar

Oysa,

görünenden çok bilinmezlere gebeyim

Ne çok gizlerim vardır, bir bilseniz

Sırrım küpüme lehim

Ben medeniyetler şehriyim

Ünlü mimarların eseriyim

Yakışmaz bana dar sokakların yoksulluğu

Düşer yarama damla damla

Medeniyetlere yurt oldum

Banklarda sabahlayan insanım yurtsuz

Arındır beni insanoğlu arındır

Kirliliğim sitemim

İstanbul adamı yutarmış(!)

Var git işine esen yel

Ben yutamam adamı

Doymuşluğuma toplar, tüfekler, mermiler kefil

Camiler, kiliseler, lahitler…

Bağrıma bastığım Mehmetler kefil

Var git işine esen yel, ben yutamam…

Zira, doymuşluğum benden de öte

Bir gün

Belki belki bir gün kusarım bilgeliğimi