Belki | İsmail Çifçi
Alıp da götürüyor beni kalbim
gittiğim yer hiç belli değil.
Belki karlı dağların eteğindeki
bir göçebe çadırına gideceğim
Belki de bir metropol sehrin de
bir gökdelenin kapı eşiğinde
karton dan bir külübede yaşayan yapa yanlız
bir evsize konuk edecek beni kalbim.
Bu kış gününde ellerim ellerim kalbim de
Oy be yaralı kalbim.
Daha neler neler görecek ki şu çileli ömrüm.
Ağlayan bir çocuk geçiyor bir sokağın köşe başında.
Bir de köpegi görünüyor hemen yanı başında
Sanki aynı kaderi paylaşıyor şu acımazsız sistemde.
Birileri yaşıyor yaşıyor sıcak evinde.
Dünya umurunda değil ki kendi keyfi yerli yerinde.
Ve de bir kez daha kanayacak
Kalbim çaresiz.
Bir kez daha
Üşüyecek ellerim.
Duygularım yine ağlıyacak benden habersiz bu kış gününde.
Yine ellerim kalbimde
İsmail Çifçi