Bazilika Gözlerin | Mustafa Söylemez
|Mustafa Söylemez|
Bir kenar mahalleydi evinin o köşesi
Eylül günlerinde karşılaşırdık pencerenden
Sözümüzden ekvatorlar geçerdi.
Duramaz olurdu yılanlar yerlerinde
Öfkemizden dönerdik ırmak kıyısına
Balıklar oynardı ayaklarımız arasında.
Bazilika sokağıydı gözlerinin ışığı
Kız Lisesinin Taşköprü’ye bakan yüzü
İçimizi sızlatırdı ağlayan serçelerle.
Kimisi ölürmüş
Ellerindeki aşkın oltasında
Yem olmak için hüzünlü balıklara,
Ölmesin diye gözlerindeki şu sonsuz aşk.
Özlem kaldı, çiçekten yana avucunda
Gözlerine baktığımda ellerimi sıkmıştın,
Yüreğim yerinden fırlayacaktı, neredeyse.
Affetmeseydin beni o gece,
Belki de gizemli o baykuş
Yüreğimi çalıp gidecekti ölümsüz gözlerinden.
Açmış kanatlarını duvarlarının üstünde
O gizemli baykuş.
Sonra seyretmiş seni nasıl da içinde bir istek var,
İstemek o kadar mı güzelmiş
Sahip olup da istememekten?
Közden bir kum tanesi olmuş ellerin
Bazilika Sokağı gözbebeğinde, sevgi sönmeyen
Yediveren bir kum saati ölümsüzlük sağmış.