Az Geçmem | Mustafa Kemal Erdoğan

Bu sana ne ilk ne son ortası da olmaz sevdanın…

Bilinmesi gereken yapraklar her zaman sararır…Sevilmesi gerekenleri sevmelisin, beceremiyorsan aşk deyip geçemezsin, saçmadır o duygunun aslı astarı eteklerindeki çiçekleri…Sonrasında kanla kurşunla emek verilmez ki iyilik adına, dedim ya ”Saçmadır işte, her tarafa gidebilir bakışlar ama ateşlerden uzak dur ey sevdalım derken son haykırışım oldu bu da !

Koynumda saklamıştım, üşümeyesin diye mesela bin parçaya bölününceye kadar, yad eller akşamlara erken varıyor…

Hasret özlem ve daha nice boynu bükük bütün kelimeleri attım ben de ateşlere, sonu olmayandan hemen bir an önce vaz geçmek lazım…

Tabanca tüfekler geliyorsan senin amacın savaştır, ne yazık ki ben hiç bilmem kavga etmeyi ki en son ellerimdeki yumrukları sanırım 6 yaşlarındaydım, bir arkadaşıma savurmuştum, vuramamıştım ! İstememiştim de …

Güneşler ısıtmaz benim bakışlarım kadar hiç bir toprak, üstündeki çiçekler bile beni arar olmuş, ‘sizi seviyorum” diyebilmek çoğul duyguların efsanevi rengidir !

Üşüyebilirim OLSUN İNSANIM ...

Kırılabilirim de hücrelerime söz geçiremiyorum ki ben severken, yalan yanlış hesapsız olmasın yeter ki içimdeki çocuğun masumlukları, haylazlıklarım da çok ama severken hangi insan aldanmaz ki!

Ben en sevdiğimi en büyük köşeye yıldız yaptım, kaymayacağını biliyorum içimdeki sevdanın, ne para ne de pul ne de ateşlere varmış olan KUL değiştirebilir beni…

Ölsem, AZ geçmem, ben kalbimden kopup gelen duyguları!

Mustafa Kemal Erdoğan  / Hüzne anlatacaklarım var da hiç kimse dinlemese de umurum değil