Altın Pencereli Ev | Şükran Uçkaç Yargı

Daha çocukken körpecik

Güneş ışığını yakalamak isterdim

Ya da uçabileyim diye göklerde

Kelebek tozu biriktirirdim…

Öyle inandırmıştı Tuncay beni

Bir kilo kelebek tozumuz olursa

Uçabilecektik beraber

Ne büyük hayal değil mi

Ama biz inandık

Ben zaten onu görünce uçuyordum

Siz hiç uçtunuz mu

Düşümde ben uçtum

Sonra burnumdaki çiller

Yüzümdeki sivilceler en büyük dert

Anne baba öğüdü taştan sert

Olacak kadar büyüdüm

Ne uluca kavak yelleri eser başta

Bilirsin o yaşta

Hep karşı yamaçtaki evlerde gözüm

Altın pencereli o evler

Kim bilir o evlerde oturanlar ne mutlu

Ben diyordum ben sürekli

Karşı yamaçtaki evlerde yaşamalıyım

Siz hiç gördünüz mü o evleri

Gerçekten ben gördüm

Pençeleri altından

Derken Hanyayı Konyayı anladım bir gün

Nasıl mı?

Gözümü karartım gün batımında

Gittim tırmandım karşı yamaca

Altın pencereli evlere ulaştım

Bir de ne göreyim

Evlerin hepsinin penceresi cam

Orada da dertli teyzem amcam

Karşıdan vuran güneşmiş camları altın kılan

Siz hiç yandınız mı

Kendinden gayrının derdine

İnanın ben yandım

Oradan bakınca da bu sefer bizim yamacın

Evlerinin camları altın

Bir varmış

Yokmuş meğer bir altın pencereli ev

Güldünüz mü

Vallahi ben güldüm

Ha demek ki mutluluk göreceli

Ve dahi dünya gelimli gidimli

Bir ucu da mutlak ölümlü

Kendini ve cümle yaratılmışı seversen

Bir güzel karşılıksız eğer

Mutlu olurmuşsun meğer

Allah iyiliğini versin

Dünya senin o zaman arşın arşın

Altın pencereli o zaman evin çarşın

Allah sonumuzu hayra çıkarsın…

Siz hiç umdunuz mu

Ben hep umdum

Çokmuş Allahın kulu çokmuş

Yokmuş dünyada hiç altın pencereli bir ev

Dertsiz tasasız bir kul bir birey …

Derdiyle dertlendiniz mi dertlinin…

Siz hiç yandınız mı

Ben hep yandım…

20.6.2014 NÜRNBERG

Şükran Uçkaç Yargı Sazsızozan