Alaca Kuşağın Arkasındaki Güneş / Hülya Senday Özdamar
Zaman zamanları yaratıyor
Bir vakte gebe
Sis bulutu sarmış gökyüzünü
Görünmezleri oynatıyor yeryüzünde
O an benlik karartılar içinde boğuluyor
Beyazı yok eden karanlık
Tütsülenen gündüzleri geceye kardeş kılıyor
Toprak bir yengi kazanan susuzluğuna aç
Sanki cennetin köprüsüne ayağı bağlanan
Yaratılışını arayan bir yolcu
Renk cümbüşü içinde sürekli kaybolan
Dost haykırışlara hasret kalan ruhunun bir yabancısı
Onu ondan çalan tüm beyazlıklara
Serzenişleri içinde gezen bir esrime
Yönünü bulmaya çalışan
Bir arkadaş
Bir mihmandar
Gerek ona
Yeri göğü birbirine bağlayan bir yayın içinde
Başını çevirmeksizin dört bir yana
Her bir rengin yalnızlığını
Erincini sevdasını
İçine gömmesi gibi
Bedeninden siluetler uçuşuyor
Düşmanı ak dostu kara
O vakit gelip çatıncaya kadar
Kendine öncü olmayan
Güneşe öfkeli kızgın kavgalı
Ala kuşağın içindeki karalarda
Siyah kaplı defterin içinde aklarını arıyor
Hülya Senday ÖZDAMAR