Akşam üstü yalnızlığı | Yılmaz Pirinççi

Gün solar pencerelerde.

Akşamın kızılına karışır çiçeklerde renklerin

Dingin bir nefes ağrısı ağır ağır çöker boğazına

Bir yudum, bir yudum daha

Zehir zıkkım bir tat düşer sigaranın ateşine

Hasret kaçar gözlerine.

Duman duman savrulur.

Terkedilmiş bir dağ sessizliği duvarlarda.

Kapının dışında yabancı gölgeler

Tanıdık gelmez hiç bir ayak sesi.

Akşamüstü yalnızlığı.

Her zaman nefesini açan yemek kokusuna isli bir yağ bulaşır.

Soğur bardakta çayın.

Hangi duvara dönsen sen çarparsın yüzüne

Hangi şarkının ucundan tutsan köşesi yanık bir mektubun satırları düşer gözlerine

Geri dönmeyen yolcular taşır içinden geçen trenler

Kirlenmiş mendillerin inadına küçük bir çocuğun masum beyazlığı yükselir öbek öbek bulutlarda

Matematik yetmez yılların hesabına

Şaraplar bozulmuş

Sarhoşluk satın alınmayacak kadar pahalı artık

Kendi göğsünde başın,

Saçında kendi ellerin…

Hadi aynaya bir gülüş daha.

Sahtenin en iyisinden

Yeni bir çay koy

Harla ateşi

Demlenelim

Kendi yalnızlığımızda.

Yılmaz Pirinççi

…