Ah be Nebahat | Adnan Sökmen
|Kadehimdeki şiirler
Gerçek adı Nebahat’dı…
Takması Belgin…
Yaşı otuz beş’ti..
Beli de elli, bilemedim ellibeş…
Gül pavyonun sarı gülüydü…
Gözleri nemli, yanakları gamzeli…
O bakışı yok mu, o bakışı…
Valla tam bir cinayet aleti…
Sarıydı marıydı ama!..
Hoş hatundu…
Has hatundu Nebahat…
İyi içerdi, bozmadan…
Okurdu…
Hem Zeki’den, hem Müslüm Baba’dan…
Belalısı vardı, taksici Mustafa…
Süzme piçti….
Tam bir katıksız dallama…
Kaç defa dedik sarı kıza…
Bırak şunu!..
Bırak kızım Nebahat…
Dün toplayıp gittik bizim takımı…
Şef Kudret’e rica ettik…
Sahnenin tam önüne kurdu masayı…
Kafalar güzel…
Bekliyoruz Belgin’i…
İnce saz çaldıkça çalıyor…
Keman salya sümük, kanun ağlıyor…
Hop dedim Kudret’e…
Pavyon mu, cenaze evi mi burası?..
Hayırdır, ne oluyor be hıyar ağası!..
Eğildi kulağıma, titredi sesi…
Gitti dedi, gitti pavyonun neşesi!..
Uzatma ulan dedim…
Ne oldu bizim sarı kıza!..
Duydum ki!..
Kıymış Belgin’e, o puşt Mustafa…
Beş kurşun sıkmış…
İkisi gamzesine, üçü ince beline…
Mühürlendim masaya…
Kalkamadım ayağa…
Önce sahne çöktü, arkasından ben…
Sanki üstümden geçti…
Koskoca bir kara tren…
Ah be Nebahat…
Ah be Belgin…
Farkında değilmişim…
Meğerse!..
Meğerse!..
İkinizi de ne çok sevmişim…
Sökmen Adnan —-